[I]Έτρεχα πάντα πιο μπροστά απ’ τα γεγονότα
Μα με προσπέρναγαν μαζί με τη σκιά μου
Πυροβολούσα στον αέρα τα στοιχειά μου
Μήπως και φοβηθούν στο θόρυβο της μέρας
Έψαχνα πάντα της ζωής τον καταδότη
Για να ‘χω άλλοθι «εκείνος για όλα φταίει»
Μα πάντα πάγωνα μ’ εκείνα που μου λέει
Πως είναι αθώος και δεν είναι αυτός το τέρας[/I]
[B][I]Κανείς δεν προπονείται
Για τη δεύτερη τη θέση
Αυτή η μοναξιά δεν έχει πλέον σχέση
Μ’ εκείνο το μετάλλιο
Που κέρδισα στο χρόνο
Η διάκριση αυτή
δε θέλει μόνο πόνο
Υπομονή χρειάζεται
και άλλο τόσο κόπο
για να ξοφλήσεις τελικά αυτόν τον κερδοσκόπο
κανείς δε σου χαρίζεται
κανείς δε σου χαρίζει
είναι ένας κύκλος η ζωή
κι ο τυχερός κερδίζει…[/I][/B]
[I]Έτρεχα πάντα πίσω απο τους χειμώνες
Για να προλάβω τα καινούργια καλοκαίρια
Όμως ξεχάστηκα σε κάτι μεσημέρια
Που ήταν ο ήλιος δυνατός και με θυμώνει
Που δεν ξεπέρασα αυτή την ανοχή μου
Και τη ρουτίνα που έμαθα να μ’ εξοντώνει
όμως δεν ήθελα το φως να με τυφλώνει
Κι ας με ματώνει πάντα μέσα στους αιώνες[/I]
