| |
Τρέχω, ακόμα τρέχω
στου Μαραθώνα μου τις πύλες.
Κι αναστενάζω, βαρυπνοώ.
Μετρημένος ο αέρας
στα λιωμένα αυτά πνευμόνια.
Ψόφιος τρέχω
να φτάσω
από του Μαραθώνα μου τη μάχη.
Νέα χαρμόσυνα να παραδώσω.
Κι ας ξέρω πως σαν φτάσω
τα γόνατα σα σφουγγάρι θα λυγίσουν.
Σαν πέτρα βαριά θα παραδοθεί το σώμα
στου Θανάτου την προσταγή.
Αλλά ανέγγιχτη θα μείνει
για πάντα η καρδιά μου.
Η νίκη
δική μας είναι.
Αυτά είπα
και μάτωσαν τα χείλη.
Ω δίκαιε κριτή μου,
τη ψυχή τούτη
μην την ξεχάσεις.
Προστάτη μου
μην την αφήσεις
Στο χαμό να πάει
Μαζί σου πάλεψε,
στο πλάι σου,
εκεί στου Μαραθώνα.
Εκεί που υβριστές τιμώρησες
καλπάζοντας στο άτι.
Επικαλούμαι σε,
σώος να φτάσω
στην πατρίδα πίσω,
στο πατρικό σπίτι.
Χαρά για να δωρίσω
σε δικούς και σε συμμάχους.
Η έκρηξη τούτη
την καρδιά γεμίζει θραύσματα.
Στοιχεία.
Θρύψαλα μιας ζωής παρακινδυνευμένης.
Την αλαζονεία μου κατέπνιξες στο παρελθόν.
Σώσε με ξανά σαν πρώτα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
