| |
| | δεν σε θέλω πεθαμένο μουρλέ |  | | | μία απο τίς πάμπολες παλαβωμάρες μου.. | | |
1990 προπαραμονές Χριστουγέννων και ειχαμε 6 ημερες απαγορευτικό που δεν επέτρεπε την προσέγγιση πλοιου με αποτέλεσμα το νησι να ξεμείνει απο χρήματα.Σημειωτέον ότι είχανε δέσει στο μώλο μας και δύο πλοία γεμάτα κόσμο που ελλείψει ρευστού των Τραπεζών οι επιβάτες τους δεν είχανε την δυνατότητα να αγοράσουν τα απαραίτητα για τη διατροφή τους.Εξι μέρες δεμένοι στο μώλο ενός μικρού νησιού στα σύνορα,δεν είναι και λίγο.Κάποια στιγμή λοιπόν βλέποντας όλο αυτό τον κόσμο αλλά και τους νησιώτες σε μια κατάσταση ανευ προηγουμένου, με έπιασε το παλαβό μου και σφού κατόρθωσα να πείσω ένα υπαλληλο που δεν ειχε παιδιά σπέύσαμε να βρούμε πλωτό μέσο για ..Ρόδο.Τελικά βρηκαμε ενα φουσκωτό με καπετανιο ενα ψυχωμενο των Ο.Ι.Κ τον Μ.Φ και με γεμάτο εφτάρι εξω απο το λιμανι και ενώ άρχισε να νυχτώνει , ξεκινησαμε καταχείμωνο για Ροδο,αφου ειχα πρίν συννενοηθει με τον Δ/ντη του εκει κεντρικού να μας περιμενει με 20 εκατομμύρια σε τούβλα.
Περασαμε μεσα απο τα τουρκικά χωρικα υδατα για να μην μας βρίσκει ο καιρός,αποφευγοντας με ελιγμούς πίσω απο μικρες βραχονησίδες την τουρκική ακταιωρό που σάρωνε τα πάντα.Αφου υπερπηδησαμε ενα κοπαδι δελφινια που κοντεψε να μας ανατρέψει και "πετώντας" στην κυριολεξια απο κύμα σε κύμα..φθασαμε καταμουσκεμένοι στη Ρόδο,δηλαδή 27ΝΜ απο Σύμη.Ειχε πια νυχτωσει για τα καλα.Παραλαβαμε τα χρηματα απο το καταστημα και σπεύσαμε για την επιστροφή στο νησάκι μας.Στην επιστροφη ομως η ακταιωρος μας ειχε κλεισει το δρόμο.Για καλη μας τυχη εκει κοντα επλεε ενα ρώσσικο εμπορικο πλοιο,το ακολουθησαμε και οταν επεσαν οι προβολεις των τουρκων επανω μας,κρυφτηκαμε στην αντίθετη απο αυτους πλευρα του ,ενω απο την αλλη η ακταιωρός μας αναζητουσε.Και τοτε..έσβυσε η μιά μηχανη..και ο καιρός άρχισε να μας παρασύρει προς τον τουρκικο φάρο.(όσοι έχουνε πάει στη Σύμη τον βλέπουνε στα δεξιά τους απο Ρόδο προς Σύμη).
Ομως η άλλη μηχανη μας επετρεπε ακομα να ειμαστε υπο την¨"σκια" του εμπορικου πλοίου..έτσι φουλαραμε όταν ειδαμε τη σκια του νησιου να ξεπροβάει στο βάθος αριστερά μας και προσπερνωντας το ρωσικό και τους εμβρόντητους τουρκαλαδες φθάσαμε δίπλα στο ελληνικο ναρκαλιευτικο που περιπολουσε στα χωρικα μας υδατα και που κατα καλή μας τυχη εκεινες τις στιγμες βρισκοτανε σε περιπολία αναμεσα στη Συμη και τουρκία προσφερωντας μας κάλυψη.Απο εκει και πέρα μενανε μονο 5 μιλια μεχρι την εισοδο στο λιμανι.
Εκείνη με περίμενε ανήσυχη στο μώλο,καθώς δεν της είχα πεί κουβέντα για την αποστολή,παρα ότι θ αργούσα γιατί με είχε καλέσει ένας πελάτης ,αλλά το έμαθε απο τους άλλους υπαλληλους που παρέμειναν στο κατάστημα την άφιξη των χρημάτων..
Περπατήσαμε αμίλητοι,ο ένας δίπλα στον άλλο,τα μάτια της ήτανε δακρυσμένα και το προσωπάκι της κατακόκκινο απ τον θυμό.Μόλις λοιπόν διαβήκαμε το κατώφλι του σπιτιού δεν κρατήθηκε και μ άρπαξε απο το πέτο.."δεν σε θέλω πεθαμένο μουρλέ !"
ΜΖ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
Λύχνος του Αλλαδίνου
28-09-2007 @ 11:03 | Φοβερή ιστορία! Κάτι τέτοια μένουν να τα θυμώμαστε για πάντα... | | ΛΙΑ
28-09-2007 @ 14:51 | Μπράβο φίλε μου marako πάρα πολύ τολμηρό αυτό που έκανες αλλά ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσένα που κάνουν τη διαφορά και δεν είναι ωχαδερφιστές όπως οι περισσότεροι από μας. Γλυκιά η υποδοχή του γυρισμού σου για μια τέτοια στιγμή αξίζει να δώσεις και χίλιες ζωές... ::love.:: | | marakos1948
28-09-2007 @ 15:02 | ήτανε μια τρέλλα,αλλά μπροστά στις αναγκες ενος ολόκληρου νησιου,έπρεπε να την φέρω σε πέρας,παρ ότι κρίθηκε ακρως επικινδυνη απ τους ανωτέρους μου και δεν εγκρίθηκε,γιατί φοβήθηκαν μη χασουμε τα χρήματα σε τυχόν ατύχημα.(για τις ζωές μας οι καρεκλοκένταυροι των Αθηνών δεν ενδιαφερόντουσαν φυσικά).
Ετσι όχι μονο ανέλαβα χωρίς την εγκρισή τους την αποστολή αλλά και επιβαρύνθηκα το κοστος της αλλά και λίγο έλλειψε να περάσω και πειθαρχικό,αλλά απο τη φύση τους δειλοί δεν το αποτόλμησαν. | | CHЯISTOS P
28-09-2007 @ 15:05 | Ά ρε Μάριε !...
Με συγκίνησες λιγάκι...
Έκανα στα Δωδεκάνησα και με συγκίνησες... Νησί νησί και με απαγορευτικά... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
