| |
Πλούσια του Θεού ελέη
μετρημένα σε καράτια
και μπροστά μου όλο κλαίει
του πολέμου τ΄ ορφανό.
Γύρω βόμβες να σφυρίζουν,
δεν αγγίζουν τα παλάτια
μόνο πέφτουν και ρημάζουν
τα γεφύρια που περνώ.
Τα συναισθήματά μου
ατάκτως ερριμένα,
κτερίσματα της άμμου,
καθένα στην πυρά.
Και τα συνθήματά μου
πλακάτ που ΄ναι κρυμμένα
χωρίς τα ιδανικά μου
γραμμένα καθαρά.
Πλούσια του Θεού ελέη,
συνειδήσεις πληρωμένες,
μια φωνή μέσα μου λέει
να μην παίζω πια κρυφτό.
Τρέχω πίσω μου ν΄ αφήσω
κατακόμβες ασπρισμένες,
να πονέσω, να δακρύσω
πριν στον Άδη τους θαφτώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
