Γιαννης Στιχακης
30-09-2007 @ 04:17 |
Καλό Χειμώνα παιδιά και καλούς αγώνες η Παράσταση μόλις Αρχίζει. | |
balistreri
30-09-2007 @ 04:30 | μόλις σε πω ξεκίνα... | |
Γιαννης Στιχακης
30-09-2007 @ 04:35 |
Κι εσύ που θα’ σαι ???
Θύτης η θύμα ??? | |
balistreri
30-09-2007 @ 04:38 | ψώνιο... | |
Γιαννης Στιχακης
30-09-2007 @ 04:43 |
Ναι σίγουρα τα όρια της αυτογνωσίας και της ωριμότητας. | |
elena351
30-09-2007 @ 04:43 | Παιδιἀ όχι άλλα Θύματα......νικητές μονάχα!!Την καλημέρα μου ::yes.:: | |
balistreri
30-09-2007 @ 04:51 | τα όρια είναι για να ξεπερνιούνται... | |
Γιαννης Στιχακης
30-09-2007 @ 04:56 |
Εσύ τα δικά σου τα ξεπερνάς όλα ? | |
ΞΑΝΘΙΩΤΙΣΣΑ
30-09-2007 @ 05:07 | Πολύ όμορφο Γιάννη. καλό χειμώνα σε όλους!!!!! ::yes.:: | |
Γιαννης Στιχακης
30-09-2007 @ 05:17 |
Αγαπητό balistreri
σέβομαι τις απόψεις σου όποιες και να είναι και αυτή είναι η διαφορά μας και τα όρια μας.
Σε συμβουλεύω να διαβάσεις τη βιογραφία της Rosa Balistreri.
Να είσαι καλά.
| |
agrampeli
30-09-2007 @ 07:22 | πολύ πολύ καλό ::yes.:: ::up.:: | |
justawoman
30-09-2007 @ 08:50 | Γιάννη καλησπέρα
ως ποίημα το γραπτό σου δε μου λέει πολλά
έχω διαβάσει και καλύτερα από σένα
Την αγωνία όμως που εκφράζει την ενστερνίζομαι
κι ας μην έχω απάντηση για το νόημα των αγώνων
όπως κλασσικά τους γνωρίζουμε
θα σου απαντήσω με λίγους στίχους που έχουν χαραχθεί βαθιά μέσα μου κι όλοι φαντάζομαι τους έχουν σιγοψιθυρίσει
[...]
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
| |
Γιαννης Στιχακης
30-09-2007 @ 08:57 |
Σ’ ευχαριστώ Στέλλα για την κριτική σου είναι πάντα καλοδεχούμενη και συμφωνώ απόλυτα.
| |
poetryf
01-10-2007 @ 06:55 | Κι εγώ μαζί με Στέλλα ως προς τα πλείστα...
Είναι ένα γραπτό γεμάτο συναίσθημα και αγωνία όμως
κι αυτό δεν το αλλάζει καμιά κριτική!
Εμπρός λοιπόν για τους αγώνες! ::love.::
Μου έφερες στο νου ένα από τα αριστουργήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη
το οποίο και σου παραθέτω:
Στο παιδί μου...
Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί
Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο
Μα στο παιδί δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,
Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
Ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.
Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.
Μ.Αναγνωστάκη | |
 |
