| |
Δώδεκα άγγελοι ντυμένοι μαύρα
Έφεραν σύννεφα. αγκάθια και αίμα
Μπήκε χειμώνας στην καρδιά μου
Σταυρώθηκα στον δικό σου ίσκιο
Και μάτωσαν τα ρούχα τα άσπρα
Όλοι μου έδειξαν τι αξίζουν
Έφτιαξαν δρόμους δίχως πίσω.
Κράτησαν μυστικά από εσένα
Και εγώ πολέμησα να τα κρατήσω
Τα βράδια έρχεσαι και φεύγεις
Και την ψυχή μου την κλονίζεις
Στα μικρά μοβ πούπουλα κοιμάσαι
Και δεν φυσάει να μου τα φέρει
Ο θεός αν με ακούει
Θα θέλει πλέον να με πεθάνει
Δεν την αντέχω την λησμονιά σου
Και να κάνω πάλι πικρές σκέψεις
Κοιμάμαι μόνος και δεν αντέχω
Να ξέρω ότι δεν υπάρχεις
Να ξέρω όμως πως με θυμάσαι
για πάντα στην ψυχή μου θα άρχεις
Θα περιμένω τα βράδια να έρθεις
Να βγεις σαν άγγελος απτά αστέρια
Να πέσεις στα δικά μου χέρια
Για να γελάσω και να κλάψω
Θεός δικός μου και ας μην με νοιάζει
Τι κάνουν οι άλλοι ποτέ δεν είδα
Έλα και πάρε μου την πίκρα
Δώσε στην γη την άσπρη λάμψη
Στη γη που έφτιαξα για εσένα
Γεμάτη Αγγέλους ντυμένους στα άσπρα
Να σε προσέχουν για να έχεις
Αγάπη ,ζεστασιά και φιλία
Έλα και πάρε μου την πίκρα
Γιατί οι άγγελοι σου με σκοτώνουν….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
