| |
Σε μακρινά φεγγάρια, και άγνωστες ακρογιαλιές,
κοιμήθηκα στο σήμερα και ξύπνησα στο χτες.
Με τίποτα δικό μου με με χάρτινα πανιά,
ταξιδεύω στο εγώ μου με σένα αγκαλιά...
Το κύμα σκάει στον βράχο και 'γω στην αμμουδιά,
τριγύρω ησυχία σε αυτήν την ερημιά.
Μια τρέλα μια δίψα για κάτι μαγικό,
στο ονείρου μου τις όχθες κυλάει γλυκό νερό...
Για ενα ψέμα πνίγηκαν οι λέξης
και τώρα πια τι να σού πω, θα με πιστέψεις?
Όταν κοιτάς τον άλλο μες τα μάτια
χάνομαι γίνομαι κομμάτια..
Και τώρα ποια τα λόγια μαράθηκαν,
σαν τα τριαντάφυλλα στον κήπο κοιμήθηκαν.
Μα τα τώρα πια νερό δεν βρίσκω για να τα ποτίσω,
και μόνο δάκρυα μου μένουν πια να ρίξω...
Για ένα ψέμα πνίγηκαν οι λέξης
και τώρα πια τι να σού πω, θα με πιστέψεις?
Όταν κοιτάς τον άλλο μες τα μάτια
χάνομαι γίνομαι κομμάτια...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
