Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ταξίδι στο χρόνο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130775 Τραγούδια, 269457 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ταξίδι στο χρόνο
 Η θηλυκή αρχή έχει υποτιμηθεί ή έχει αγνοηθεί στις ημέρες μας. Αν και η γυναίκα απέκτησε δικαιώματα ωστόσο έχασε τη θεική της άποψη.
 
[I]Σήμερα έκλεισα ένα χρόνο στο stixoi. Σας ευχαριστώ.[/I]


[align=right][I]Για αντρική φωνή[/I][/align]
Βαδίζεις στην άκρη του γιαλού
ανοίγεις την πύλη τ’ ουρανού
τη σκέψη στέλνω σ’ ένα παλιό σκαρί
πριν από μένα το κύμα θα σε βρει.

Ζωγράφισε ο ήλιος μια σκιά
τα ίχνη σβήνουν στην ακροθαλασσιά
πριν να νυχτώσει τραγούδι θα σου πω
ταξίδεψα στο χρόνο να σε δω.

Ποια είσαι και σωπάσαν’ τα πουλιά;
Τι σκέπτεσαι και μ’ έφερες κοντά;
Σε ποιον πλανήτη με είχες πρωτοδεί
στην Αφροδίτη το πρώτο μας φιλί.

Τον κόσμο μου ‘δειξες πως είναι απατηλός
ψεύτικα έκανες όσα μπορώ να πω
λες πως δε θέλεις για άλλα όνειρα ν’ ακούς
το βλέμμα σου με έφερε σε τόπους μακρινούς.

Πού είμαστε; Ποιοι είμαστε; Ανήσυχη η ματιά…
Πού πάμε; Ποιος μας έντυσε μ’ αυτή τη φορεσιά;
Θυμάσαι όσα μαρτύρησε η έναστρη νυχτιά
τα χίλια αστέρια σου ‘μαθαν τ’ αρχαία μυστικά.

Μα δεν προδίδεις, δε μιλάς, μόνο ανασαίνεις και κοιτάς.
Τι κρύβεις στην άκρη του μυαλού;
Και ποια σοφία σε άδυτα ιερού;
Όνομα σου ‘δωσαν μα λες είναι κρυφό
δεν το αλλάζεις σαν πέπλο νυφικό.
Να μη σε βρει ο άνεμος να μη σε βρει ο βοριάς.
Κρυμμένη σαν τη φλόγα με καις και προχωράς.
Βαδίζεις στην άκρη του μυαλού. Μου κρύβεις την χάρη του γιαλού.
Μου δίνεις μα μου παίρνεις πιο πολλά.

Μου πήρες τα παιχνίδια μου και μ’ άφησες γυμνό
χωρίς το σώμα βρέθηκα να μοιάζω με το φως.
Είσαι η μάνα, είσαι η γυναίκα ή αδερφή;
Είσαι η Νύχτα, είσαι η Μέρα ή η Αυγή;

Είσαι αυτή που με γεννά ή μ’ ανασταίνει;
Είσαι αυτή που προσπερνώ όταν κοιμάμαι και ξεχνώ
μα σε θυμάμαι τώρα πια και λέω έρχομαι κοντά
και δε θα φύγω μακριά, ποτέ δε θέλω να σε δω να ‘σαι κλαμένη.

Το όνομά σου δε θα πω να μη σε βρει η νύχτα αυτή η αγριεμένη.
Σωπαίνω τώρα πια κι εγώ, φεύγω μα θα ‘ρθω να σε δω, πριν σε ξεχάσω να δεθώ, αγαπημένη...




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Άχραντη
      Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά,Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.
 
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
01-10-2007 @ 16:01
WWW.MUSICWAVE.GR/MUSICMONEMVASITI
WWW.MUSICWAVE.GR/MONEMVASITI
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
01-10-2007 @ 16:16
artista_k 01-10-2007 @ 21:13 Αυτό είναι ο ...ΚΑΝΟΝΑΣ γυναικείας ύπαρξης!!! ::wink.::
ΞΑΝΘΙΩΤΙΣΣΑ 01-10-2007 @ 21:32 υπέροχη όπως πάντα φίλη μου Δώρα. θέλει μεγάλο ταλέντο για να μπορείς να γράφεις για άντρα. κι εσύ έχεις απεριόριστο από αυτό. καλό σου βράδυ!!!!
aperadosini 01-10-2007 @ 21:49 ::smile.::
foteinos 01-10-2007 @ 22:33 γράφεις αριστουργηματικά, μπράβο, ...μου πήρες τα παιχνίδια μου και μ' άφησες γυμνό.... εξαιρετικό όλο ::smile.::
outopios 01-10-2007 @ 23:00 Θεοδώρα απλά είναι καταπληκτικό αυτό που έγραψες…bravo σου!!!
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
02-10-2007 @ 01:57
Δεν πιστευω πως ειναι το μονο δικο σου που θα μπορουσε να πει αντρικη φωνη....Αν και μεγαλο για τραγουδι πιστευω πως μπορει ευκολα καποιος να του βαλει μουσικη ...Καλημερα Κυρια μου !!!!!!!
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
02-10-2007 @ 02:22
Πού είμαστε; Ποιοι είμαστε; Ανήσυχη η ματιά…
Πού πάμε; Ποιος μας έντυσε μ’ αυτή τη φορεσιά;
Θυμάσαι όσα μαρτύρησε η έναστρη νυχτιά
τα χίλια αστέρια σου ‘μαθαν τ’ αρχαία μυστικά.

Την καλημέρα μου, γίνεται ωραία μπαλάντα. ::yes.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
02-10-2007 @ 04:26
::wink.:: Η αλήθεια είναι ότι δεν σκέφτομαι πολύ τον καημένο τον συνθέτη και τον τραγουδιστή. Παρασύρομαι θέλοντας απλά να εκφραστώ. Ελπίζω μόνο στο ότι μπορούν να κοπούν. Ένας λόγος που άρχισα κιθάρα είναι αυτός. Να μπω στο πνεύμα καλύτερα.
balistreri
02-10-2007 @ 05:15
θα μπορούσε να με πας μέχρι το 1973;
agrampeli
02-10-2007 @ 07:30
Μου πήρες τα παιχνίδια μου και μ’ άφησες γυμνό
χωρίς το σώμα βρέθηκα να μοιάζω με το φως.
Είσαι η μάνα, είσαι η γυναίκα ή αδερφή;
Είσαι η Νύχτα, είσαι η Μέρα ή η Αυγή;

Πολύ όμορφο Δώρα ::yes.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο