Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ο Μαϊστρος
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130619 Τραγούδια, 269436 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο Μαϊστρος
 
Μαϊστρος άναρχα πετάρισε το γιόμα,
κι εγώ είχα πιάσει του καημού σου το απανέμι,
φτερούγισε όμως στης καρδούλας σου το δώμα
που ‘χες φυλάξει της αγάπης την ανέμη,

εκεί τη γύρισε με δύναμη να τρίζει
του έρωτά μας το κουβάρι το τυλίγει
και από τότε η καρδούλα σου γνωρίζει
πως η αγάπη μου για σε δεν είναι λίγη.

Μαϊστρος που άναρχα πετάρισε τριγύρω
σε στεναγμούς, σε λυτρωτές, σε άγρια μέρη,
εξανεμίστη μόλις έφερε ένα γύρο
κι έχει φτωχύνει η αγάπη απ’ άγέρι.

Ως να μ’ αγγίξει της αγάπης σου ο οίστρος
κι ερωτικό ιστό να στήσει μιαν αράχνη
κάνε ένα τάμα να φυσήξει ο Μαϊστρος
τη λησμονιά να εξαφανίσει και την πάχνη


27. 09. 07



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Πάλας
01-10-2007 @ 16:51
Ωραία η νοσταλγία σου, μα ακόμα πιο όμορφη η ελπίδα σου. Αφήνει μια γεύση εσωτερική που τη συνδυάζεις με μια κίνηση εξωτερική όπως το φύσημα του Μαίστρου.
grifith
01-10-2007 @ 17:03
Πολύ ωραίο iviko μα να σε ρωτήσω...

Ανέμου ερωτευμένου ιστορία ξεκινάς
Για νιούς ιδεατούς απ' άλλα μέρη
Ή τάχα πήλινες καρδιές πως πάλονται κοιτάς
κι αδημονείς η τύχη τι θα φέρει

Άλικο νήμα τότε στο αδράχτι να περνάς
Αν παραμύθι ο στίχος σου υφαίνει
Κι ολόλευκη κλωστή να γνέθεις αν μιλάς
Για κάποιον π' αγαπά και αρρωσταίνει

Τι χρώμα είναι λοιπόν?
ivikos
01-10-2007 @ 17:52
φίλε Στέλιο εδώ υπάρχει μια νότα ελπίδας,
σε άλλα κυριαρχεί απαισιοδοξία,
εξαρτάται από πολλά



Παναγιώτη:

θα είναι ερυθρόλευκη η κλωστή
μα του έρωτα σταμάτησε το αδράχτι
κι ενώ έπρεπε με χάδι να βιαστεί
στο αντίο της γινήκαν όλα στάχτη.

Μετά, στης αγοράς το συρφετό
πουλά τα χρυσαφί παράσημά του
το σώμα της αδύναμο, κυρτό
το ΧΡΩΜΑ της χλωμό, ΧΡΩΜΑ θανάτου.

το βρήκα;


Spartinos
01-10-2007 @ 23:46
YPEROXO KALHMERA ::up.::
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
02-10-2007 @ 01:38
Μελαγχολικο αλλα υπεροχο...Καλημερα !!!!!!!!
elena351
02-10-2007 @ 02:14
Επειδή με αφήνεις άφωνη κάθε φορά με τη γραφή σου.......απλά ...με μιάς στα αγαπημένα!!! ::up.:: ::yes.:: ::up.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
02-10-2007 @ 02:29
Ως να μ’ αγγίξει της αγάπης σου ο οίστρος
κι ερωτικό ιστό να στήσει μιαν αράχνη
κάνε ένα τάμα να φυσήξει ο Μαϊστρος
τη λησμονιά να εξαφανίσει και την πάχνη

Αχ αυτός ο Μαϊστρος!
::up.::
AceOfSpades
02-10-2007 @ 04:29
πάρα πολύ ωραίο, πάρα πολύ μελωδικό

cheerz !
grifith
02-10-2007 @ 15:42
Ο σωστός συνδυασμός για ένα ποίημα iviko...

Της φαντασίας η κλωστή αλήθεια να θυμίζει λοιπόν
mikrimagissoula
02-10-2007 @ 18:40
Πάρα πολύ μου άρεσε...
με συνεπήρε η θλίψη του... ::yes.::
orgotakis
06-03-2011 @ 05:53
Μαϊστρος που άναρχα πετάρισε τριγύρω
σε στεναγμούς, σε λυτρωτές, σε άγρια μέρη,
εξανεμίστη μόλις έφερε ένα γύρο
κι έχει φτωχύνει η αγάπη απ’ άγέρι.


::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
στίχος
06-03-2011 @ 06:32
και από τότε η καρδούλα σου γνωρίζει
πως η αγάπη μου για σε δεν είναι λίγη.

κάνε ένα τάμα να φυσήξει ο Μαϊστρος
τη λησμονιά να εξαφανίσει και την πάχνη

...θλιμμένα νοσταλγικό και υπέροχο..........!!!!!!

::theos.:: ::love.:: ::hug.::
φλοισβος
06-03-2011 @ 06:58
Μαγεύεις!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο