| |
| | Πάει καιρός |  | | | αφιερωμένο....δεν μου βγήκε παραμυθάκι βέβαια..... μέραα.... | | |
[font=georgia][color=black]Γιομάτο φωνές το στόμα ‘
χέρια θαμμένα στην άμμο,
λεπτή σιλουέτα η νύχτα πια , μες την ομίχλη οπισθοδρομεί.
Πάει καιρός που ο άνεμος άγγιζε τούτα τα σπίτια...
Λύγιζες κι εσύ, τότε ...Παλιά.... Μισή ηδονή – μισή οδύνη.
Γυναίκα ‘ σε έλεγαν κι έκοβες θάλασσες με τα μαλλιά σου.
Έφτιαχνες μπουκέτα μ’ αυτές και με ότι χρύσιζε απ’ τις ανατολές,
καταγόσουν απ΄ τη ζωή .Μα ζούσες στην πόλη.
Νερό , νερό , αίμα ,
Τολμούσες να πεθάνεις
Νεκρή ,. Νεκρή , στάχτη και χιόνι..
Λευκά σινιάλα η ψιλή φωτιά
και τ’ απομεινάρια της , κογχύλια και αχιβάδες.
Κρίμα στο καράβι που φεύγει....
Κρίμα στον αστρίτη που συσπειρώνεται στα φιλιατρά της σκέψης μου.
Οι κόρες των ματιών σου βιασμένες από τα στίφη των δακρύων,
γιομάτο νύχτες το στόμα,
χέρια που σκάβουν παρελθόν,
κι από τις άγριες φωλιές των οιωνών
βρέφος , βρέφος , μήτρα..
Καταραμένο μπλε.
Νεκρή , νεκρή , δροσιά και σαγήνη..
Ω ! Στη μνημοσύνη ναυάγιο’
Τριμματισμένο απ’ τα φτερά των γλάρων,
σφιχτά , στον ορίζοντα και τη χίμαιρα
και στα βουβά παλάτια των χρωμάτων ..
Τώρα που ο ήλιος πλουμιστός μου φτάνει , στάλα – στάλα
από τα βάραθρα του σύμπαντος ως Έγερση κατακόκκινη,
πώς να διαπράξω τον έρωτα ;
Με το καρφί στην παλάμη...
Τα χέρια , κλεψύδρες στην άμμο...
Πάει καιρός που είχα κόκκινα κρόσσια στο χαμόγελο.
Εδώ φυτρώνουνε πια άνθη υπεργήινα...
Στα όνειρά τους υποκλίνομαι.
Αγάπη , αγάπη .. Απώλεια.. [/font][/color]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 5
| | | | | | | |
| | Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη | | | |
|
Zoi tis thalassas
02-10-2007 @ 01:38 | Καλημέρα Ace. Παραμυθάκι μπορεί να μη το λες, όμως ::theos.::
"Οι κόρες των ματιών σου βιασμένες από τα στίφη των δακρύων"...ισχυρό, πολύ ισχυρό. | | ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
02-10-2007 @ 02:00 | Δεν εχω αδικο που λεω...Αλλο επιπεδο !!! Καλημερα φιλαρακι μου !!!!!!!!!! | | justawoman
02-10-2007 @ 03:06 | αφόρητος ο φθόνος μου... δε μπορώ ν' αρθρώσω λέξη ::angry.:: ::love.:: | | EKI
02-10-2007 @ 04:40 | Με την Στέλλα........Παναγία μου
.......................
........................
το γ........και ψόφησε
................................
Γειά σου Τζόνι με τα ναζιστικά ρητά | | annaΤi
02-10-2007 @ 05:27 | "σκόνη και θρύψαλλα" απλά.... | | balistreri
02-10-2007 @ 06:07 | ...γεια σου γιάννη παλικάρι που δεν σου 'μεινε μυαλό
πες μας καμιά παροιμία από τον παλιό καιρό...
Γ.Αγγελάκας....
εγώ τι να πω; κουτόχορτο... | | Εργάνη
02-10-2007 @ 06:19 |
Λύγιζες κι εσύ, τότε ...Παλιά.... Μισή ηδονή – μισή οδύνη.
Αγάπη - απώλεια
δεν δεν αντέχονται χωριστά
"κι εγώ πεθαίνω, μες την τόση ομορφιά, ακρωτηριασμένος κι ανένδοτος"
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
