| |
Δεν ειμαι ευθυμος το ξερω
ειμαι σε ασχημη στιγμη
μα ειναι προσκαιρο
λυση συντομα θα ΄ρθει
να οπου να΄ναι θα με παρουν
να με κλεισουν στο Δαφνι
ψυχοφαρμακα στο κορμι να βαλουν
να αλαφρηνουν την ψυχη
Για ομορφα να γραφω
για ευθυμα και χαρωπα
μα internet δεν θα΄χω
ουτε χαρτι να καμω τα γραπτα
Μα μην σκιαζεσαι, μην φοβασαι
στην αυλη φωτια θα βαλω
με του καπνου τα σηματα
τις ιστοριες μου να στειλω
Μα αν με παρουνε χαμπαρι
αν με δουνε τη φωτια να βαζω
πυρομανης θα πουνε οτι΄μαι
πως για της φλογας τη θωρια
εγω φωτιες και πυρκαγιες αναβω
Σε μπουντρουμι θα με ριξουν
σε υπογειο, σκοτεινο,
ανηλιαγο
της μουχλας πριγκηπατο
το κορμι μου να το σωσουν
απ του μυαλου την τρελα
Μα μη σκιαζεσαι
ακομα και μεσα εκει
το ξερω γώ το κολπο
νυχια θα αφησω μακρια
το δερμα μου να κοψω.
Στου πονου τη φωτια
θα το ξερανω να το στεγνωσω
Και με των μαλιων την τριχα
πενα στο αιμα μου βρεγμενη,
το δερμα χαρτι θα κανω
τις ιστοριες μου να φτιαχνω
Μη με ρωτας το πως
πως εξω θα τις βγανω
πως θα σου τις στειλω
πως θα τις διαβασεις
δεν ξερω ακομα πως
δεν το΄χω βρει ακομα
αμπορετο φανταζει
Μα δεν σκιαζομαι, δεν θα σκασω
μολις το χαραμα ερθεί, μολις ξημερωσει
μια ιστορια νεα εγω θα φτιαξω
να την στειλω, την παλια να λευθερωσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
