| |
Εσυ που εισαι ο λογος της υπαρξης μου ,που κυλας στις φλεβες μου σαν αιμα,δινοντας μου πνοη και ζωη......
Εσυ που δεν υπαρχει στιγμη που να λειπεις απο το μυαλο μου ,και να γεμιζεις την καθε μου σκεψη.....
αεφυγες , εφυγες και με σκοτωσες...
Δε βρισκω λογο πια για να ζησω χωρις να βλεπω το χαμογελο σου,
χωρις να να εισαι διπλα μου και να παιρνω ανασα απο τηβν δικη σου
Εφυγες και πηρες μαζι ολα τα ονειρα μου και τις αναμνησεις που καποτε ηταν η ζωη μας...,
Οτι περασαμε βρισκεται σε ενα βιβλιο το οποιο εκλεισες και το αφησες να σκονιστει σ'ενα ραφι στη βιβλιοθηκη....
Σου ζητω ομως μια χαρη....
Καποια στιγμη κοιταξε το και σκουπισε τα δακρυα που το εχουν μουσκεψει..
Να ξερεις πως αυτο παντα θα υπαρχει ανεξητηλο στο χρονο ,
με τη διαφορα πως θα ειναι ενα νεκρο χαρτι με κατι κιτρινισμενες σελιδες που θα κρυβουν..
ενα μεγαλο μερος απο τη ζωη σου......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
