| |
Μια νυχτα ειναι,
μια νυχτα ακομη...
μα δεν περνα,
η νυχτα δεν τελειωνει...
Τι κι αν ηπια,
τι κι αν αδειασα το ρουμι
κει στου λιμανιου την ταβλα
μη φταιει η νυχτα?
η νυχτα τουτη..
που λες και τ'αστρα,
στην θαλασσα μου περπατουν
οπως αλοτε...
οπως τοτε...
στα πελαγα...
στου ονειρου ωκεανους
Οπως τη νυχτα κεινη
εξω απ την Χιλη
τη δικη μου τη Χιλη
(πες την οπως θες εσυ)
οπως τοτε, που παλι τ'αστρα ειχαν κατεβει
στης θαλασσας τη ραχη περπατουσαν
χορευαν, μου τραγουδουσαν
σε ταξιδι ονειρικο με πηραν επιβατη
στου υπνου την αγκαλια μ'αφησαν
Και σαν ηρθαν οι κουρσαροι,
του πολεμισταρα το ατρομο κορμι
εκεινο με το δυνατο το χερι
tο χερι το φτιαγμενο,
για της Βαγδατης το σπαθι
εκεινο το κορμι
στην κουπαστη γερμενο
σαν αψυχο ταξιδευε στη ληθη
με τα ματια σφαλιστα
μην των ονειρων τη γλυκα χασει
Ρεσαλτο καναν οι κουρσαροι
μα κεινος στον κοσμο του χαμενος
ρεσαλτο καναν οι βαρβαροι
και τα στοιχεια τους φεραν
μα κεινος σε ονειρα πλαστα χαμενος
εκεινοι μπηκανε στ'αμπαρι
την πραματεια μας βιασαν,
με ποδια βρωμερα
πανω της πατουσαν,
ψαχναν...
σπαγαν...
ψυχες λεηλατουσαν...
κεινος σαν παραδομενος...
σε αστρονειρα χαμενος
Παει η πραματεια,
μα οχι ολη
τα σπασαν...
τα διαλυσαν...
μα να παρουν δεν ηταν μπορετο
πραματα βαρεια για κεινους
αισθηματα, εικονες, ψυχες
ολα ανυπαρκτα γι'αυτους
πως να παρουν θα μπορουσαν
μονο να σπασουνε μπορουν
μονο να κουρσεψουν
και να κλεψουν κεινες
κεινες τις μικρες
κεινες στα κουτακια τα μικρα
που στον κορφο κρυβουμε
σαν της μανας φυλαχτα
κεινες που ζωη παιρνουν να φτιαχτουν
κεινες που ζωη πισω μας γυρνουν
Κεινες στα κουτακια τα μικρα
κεινες τις ομορφες μικρες στιγμες
κεινες που ΄ναι γιατρικο
λαβωματιες να κλεισουν
κεινες που'ναι δω
στιγμες ζωης να μας θυμισουν
κεινες που τις εχασα εγω
και δεν ξερω πια αν ζω
τις ιστοριες μου για διο γροσα τις πουλω
για ενα ποτηρι ρουμι, μια φακη και λιγη ρεγγα
το κορμι μου να τραφει,
το μυαλο να κοιμηθει
μη και στον υπνο του το δει
αν πεθανε η ζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
