Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αγαπη μου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130524 Τραγούδια, 269403 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αγαπη μου
 
Βουτηξα την πενα μου στο πατωμα
πριν αρχισω να γραφω
Ψαχνοντας να βρω την ακρη μου
βρηκα τυλιγμενη με το τελευταιο δακρυ μου,
την αναμνηση σου.
Ποσες βραδιες θα σε θυμουνται ακομα;
Ποσα φεγγαρια θα σε ζωγραφιζουν σιωπηλα,
τωρα που τ'αστρα
χαραζουν τις γραμμες των ματιων σου
και με τις πεντε γωνιες τους;
Μορφη στο ονειρο ησουν,
γιατι στο ησουν θα μεινεις
που θαμπωσες τα δυο μου ματια.
Τωρα τα βραχια της καρδιας μου
ξεβραζουν τους φοβους μιας [U]αταλαντης[/U] [B]αγαπης[/B],
στη ματωμενη ακτη του μυαλου,
λατρευοντας την στο χθες
και φτυνοντας την στο σημερα.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.
 
iptamenos_gatos
11-10-2007 @ 13:59
ειλικρινως πανεμορφο το πονημα σου
αλλα ρε αστροψυχουλα μου γιατι στο πατωμα; τι επιδιωκεις με το να θες να αγγιξεις το εδαφος;
Γιώργος_Κ
11-10-2007 @ 14:08
1ον: Δίνω συγχαρητήρια για μια ακόμα φορά, έστω και χωρίς να την έχω στην αγκαλιά μου όπως μου έμαθε ο έρωτας, σε αυτή την "ατάλαντη αγάπη" με υπογραμμισμένο το "ατάλαντη" και έντονο το "αγάπη"! ::smile.::

2ον: Εκεί που δεν είχα στο σπίτι ούτε μία πένα για δείγμα, θα ενθυμείσαι παλαιόθεν, ξαφνικά βρέθηκα να έχω 5-6 φτηνιάρικες, που τη δουλειά τους την κάνουν μια χαρά, ενώ γράφουν πάντα όμως με μαύρο μελάνι, από εκείνα του μαύρου χρυσού, που σχηματίζουν πίδακες από το έδαφος μέχρι με το ξεβαμμένο ταβάνι! ::smile.::

3ον: Παραπομπή στο σχόλιό μου, στο ποίημα της ΜΑΡΑΚΙΑΣΤΕΡΑΚΙ,
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=60741
και ιδιαίτερα εκεί που λέω
"άσε τους στίχους σου στην άκρη, Μαράκι, και πήγαινε κοντά του" το εννοώ! ::smile.::

4ον: Το ποίημά σου για ακόμα μια φορά, φυσικά και παίρνει μια ξεχωριστή θέση στα αγαπημένα μου ποιήματα, ξεχωριστών Ανθρώπων που είτε βρίσκονται κοντά μου με τη φυσική τους παρουσία, είτε όχι, δεν έχει σημασία ...σημασία έχει το ταξίδι του πνεύματός τους που κουβαλάει πάνω τους το δικό μου πνεύμα!

Θα έβαζα τέταρτη φατσούλα, αλλά το site επιτρέπει μόνο τρεις
οπότε από μένα για σένα ένα ηχητικό φιλάκι, Σ Μ Ο Υ Α Τ Σ !!!!!!!!!!!!!!!!
utterly sweet
11-10-2007 @ 14:09
πολλες φορες δεν θελεις αλλα αναγκαζεσαι...οχι απλα να το αγγιξεις αλλα να βουτηξεις και μεσα του
Γιατι στον ουρανο τη βουτηξα οταν ημουν κοντα του
Γιώργος_Κ
11-10-2007 @ 14:13
ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΕΙΣ !!!!!!!!!!!!!!! ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ !!!!!!!!!!!!! ::smile.::
Δεν είπαμε να αλλάξεις τον κόσμο ....αλλά το περιβάλλον που ζεις! Είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου, να ζεις όπως και όπου επιθυμείς εσύ .... (Συμβουλή ....φιλική!) ::wink.:: ::kiss.::
marakos1948
11-10-2007 @ 15:30
::yes.::
ΓιΟΥΛΗ_Τ
11-10-2007 @ 15:53
!!!
τα βράχια της καρδιάς μου..
στη ματωμένη ακτή του μυαλού..
χαράζουν τις γραμμές των ματιών σου..

Καλησπέρα..


Ανδρομάχη
12-10-2007 @ 02:43
Πολυ μου αρεσε Μαρια!
agrampeli
12-10-2007 @ 06:52
πολύ ωραίο ::yes.:: ::yes.::
mistiriodis
12-10-2007 @ 08:30
maria mou eklaca mono ayto tha sou pw!!!!!!!!!!!!!!!!iperoxo pragmatika iperoxo ::cry.:: ::cry.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο