| |
| | Τρεις Σταλαγματιές Μουσικής |  | | |
Τρεις Σταλαγματιές Μουσικής
Τρεις σταλαγματιές μουσικής αρκούν να
φέρουν πίσω όλες τις μέρες που έρχονται.
Τις όμορφες και τις άσχημες,
κυρίως τις άσχημες
Μουσική θα είναι η μοναξιά που κλυδωνίζεται
από εφηβική έξαψη και ιδρωμένα στήθη,
που λούζεται απ’ τα δάκρυα μας.
Μουσική, σαν τους βόμβους των εντόμων στην κερασιά
του πατρικού.
Θα στολίσω το πιάνο μου με τις ωραιότερες αρμονικές του
για τις ερινύες που με κατατρέχουν
και ίσως καταφέρω κάποια τους να δει
τι χαμένος κόπος που είμαι.
Έτσι απλά,
με τρεις σταλαγματιές μουσική.
Στο κατώφλι τα ζωύφια της νύχτας θα φλερτάρουν
με το φανάρι…
θα είναι ερωτική επίθεση εδώ, θα κατατροπώνονται οι ανταγωνιστές πιο κει,
μέχρι να καταλήξουν νικημένοι στην παράφωνη
σερενάτα μιας παλιάς σκουριασμένης φυσαρμόνικας
προ πολλού ξεχασμένης σ’ ένα μπαούλο,
από τότε που έπαιξε την πιο μαγική της μελωδία.
Κάποιο χειμώνα οι νιφάδες του χιονιού σταμάτησαν
να μου μιλούν, και τότε κατάλαβα…
όλες οι μελωδίες τριγυρνάνε έξω απ’ το μυαλό μου.
Κάποιο χειμώνα οι νιφάδες του χιονιού τρέλαναν
έναν γείτονα.
Καθώς περπατούσε αμέτρητες νότες πέθαιναν
στο βουβό ήχο των βημάτων του.
Και μείς από μια γωνιά, χανόμασταν στο ιλιγγιώδες κενό
των ματιών του,
με την σιγουριά που αντικρίζεις τον άνθρωπο
που θα ζήσει πολλά χρόνια εκλιπαρώντας
την τύχη του για ένα στραβοπάτημα.
Με την σιγουριά
που κρύβουν τρεις μονάχα σταλαγματιές μουσικής.
Δεν άργησαν να μας ζυγώσουν οι μέρες της ευτυχίας.
Εμείς απορροφηθήκαμε θρηνώντας για χιλιάδες θανάτους
Αναπολούσαμε ένα μακρινό ηλιοβασίλεμα
Κοντά σε κάποιο δέντρο σφίγγαμε το χέρι της ερωμένης
Και όταν εκείνη μας ξυπνούσε
Λέγαμε:
«Ησύχασε σε λίγο θα παρελάσει μπρος μας ο κόσμος,
ας μη χαλάσουμε τη γιορτή, εξάλλου ούτε τρεις σταλαγματιές
μουσικής δεν μας περίσσεψαν»
Σκοντάφτοντας στα όνειρα μας φανήκαν, ίδια αστέρια,
οι καιροί που θα μας σημάδευαν για πάντα.
Κι όμως αγνοούμε ακόμα τον τόπο της συνάντησης,
σημειωμένο στο πίσω μέρος της φωτογραφίας
-ναι, εκείνης που θεωρήσαμε περιττό να υπάρχει.
Πόσο δίκιο είχαμε!-
Θα συναντήσουμε ποτέ έναν ξενόφερτο που θα στιγματίσει
την κατάντια μας αντι να γλείφει τις πληγές μας
η, ακόμα χειρότερα, να ψάχνει για μας μια ανύπαρκτη φωτογραφία;
Δεν θα το μάθουμε ίσως ποτέ.
Ποτέ πριν κοιμηθούμε δίχως χάπια.
Ποτέ πριν ξυπνήσουμε με καθαρό βλέμμα.
Ποτέ πριν αντηχήσει το κλάμα μας σα τρεις σταλαγματιές μουσική.
Πέρα απ’ τα όρια του σήμερα, κει που ‘χει ξεμείνει κάθε ελπίδα
Εκεί που δεν θα τολμήσουμε να πάμε ποτέ,
με τα καινούρια μας ρούχα
Πέρα απ’ τη βουή των μεγαλουπόλεων, πριν ανοίξει η αυλαία
για τελευταία φορά.
Οι μέρες δεν ομορφαίνουν πια με ψεύτικους ήλιους
και η κοπέλα μου, ως κι αυτή θα μάθει να αργεί
στα ραντεβού μας,
Θα πάψει ίσως και να κοιμάται μετά από μένα.
Τρεις σταλαγματιές μουσική, θα αρκέσουν να ανάψει ο ουρανός.
Ας σβήσω το φως.
Κάπου πρέπει να αντιλήφθηκα, συνειρμικά, μια ερωτική επιθυμία
Ίσως να κάνω λάθος
Μα τρεις μοναχά σταλαγματιές μουσική δεν φτάνουν
να με διαψεύσουν.
Καληνύχτα μάτια μου. Η ευτυχία δεν αργεί.
Είναι φυλαγμένη πάνω μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | hamachein@hotmail.com | | | |
|
margatsif
14-10-2007 @ 02:32 | Πολλές εικόνες, πολλά συναισθήματα, πολλές σκέψεις σωστές. Με τρεις όμως σταλαγματιές μουσικής είναι πολύ ρηχά.....ας αφήσουμε χιλιάδες να τρέξουν, μέχρι να γινούν ποτάμι που στο νερό του, σαν καινούργιο Γάγγη θα κολυμπήσουμε και θα εξαγνιστούμε!! ::yes.:: | | agrampeli
14-10-2007 @ 07:05 | Μα τρεις μοναχά σταλαγματιές μουσική δεν φτάνουν
να με διαψεύσουν.
Καληνύχτα μάτια μου. Η ευτυχία δεν αργεί.
Είναι φυλαγμένη πάνω μας.
::yes.:: ::up.:: ::up.:: | | justawoman
14-10-2007 @ 15:37 | Ενδιαφέρον, το διπλοδιάβασα
ομολογώ ότι το σκοτεινό του ύφος δε με προετοίμασε για το αισιόδοξο του τέλους του
Αλλά μήπως κι οι αντιφάσεις, δεν είναι μέρος της μαγείας της σκέψης;
Κι αυτό το "τι χαμένος κόπος που είμαι"!!!
κορυφαία στιγμή
::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
