stixoi.info: Τότε λοιπόν γιατί;

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τότε λοιπόν γιατί;

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130447 Τραγούδια, 269383 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Τότε λοιπόν γιατί;

Με είδες καθώς ξέπλενα τα μάτια απ’ το φως μου
Σε ποταμού γοργό νερό στιγμή να μη σταθεί
Αν σ’ αντικρίσω αλλή φορά δεν στέκει ο λογισμός μου
Μα είσαι νύμφη των πηγών και βρέθηκες εκεί

Μου είπες «μη το κάνεις»
Σε ρώτησα «το θες;»… σκέφτηκες, δεν απάντησες…
«Τότε λοιπόν γιατί;»

Με βρήκες καθώς έθαβα βαθιά την ακοή μου
Καρδιάς παλμό απ’ αυτό της γης άλλο να μη γευτεί
Tραγούδι σου γλυκό ξανά μη σβήσει στη σιωπή μου
Μα είσαι νεράιδα των αγρών και μ άκουσες κι εκεί

Μου είπες «μη το κάνεις»
Σε ρώτησα «τη θες;»… σκέφτηκες, δεν απάντησες…
«Τότε λοιπόν γιατί;»

Ήσουν εκεί που έδινα στ’ αγέρι την αφή μου
Να πάει ψηλά στα σύννεφα κι απέ ν’ αναπαυθεί
Κάλλιο που δεν σε άγγιξε ποτέ μονάκριβή μου
Μα είσαι πνεύμα τ’ ουρανού και με ‘φτασες κι εκεί

Μου είπες «μη το κάνεις»
Σε ρώτησα «τη θες;»… σκέφτηκες, δεν απάντησες…
«Τότε λοιπόν γιατί;»

Με είδες και που χάριζα στη νύχτα την καρδιά μου
Να της κρατάει συντροφιά ωσότου ο ήλιος βγει
Σε κάθε χτύπο της θαρρώ σε νιώθω πιο μακριά μου
Κι αν είσαι ακτίδα φεγγαριου δεν φώτισες κι εκεί

Δεν μου πες «μη το κάνεις»
Δεν ρώτησα αν τη θες


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

fortune favors the fortunate

Ayane_14 18-10-2007 @ 23:36	Πολυ μ'αρεσε!!!! ::love.:: ::up.:: ::hug.:: Καλημερα!!
justawoman 19-10-2007 @ 00:45	κι εμένα... καλημέρα
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 19-10-2007 @ 01:21	σκέφτηκες, δεν απάντησες...Γαμημενη εικονα...Μου αρεσε Παναγιωτη. Μπραβο σου !!!!!!
Adler 20-10-2007 @ 06:06	Όραση ακοή αφή, σε πρόφτασε η απογοήτευση κι η απομάκρυνση, πριν το δώρο και των άλλων αισθήσεων. Αν και πρώτη σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η όσφρηση, για να μην πω η διαίσθηση… Πανέμορφο ποίημα, υπέροχα γραμμένο. Κι ένα θλιμμένο τέλος, κοφτερό κόψιμο πληγή σε καίριο σημείο. Κάθε τέλος είναι θλιμμένο, ίσως όταν δεν είναι μέσα και ουσία, δεν έχει εξαντληθεί η ιστορία. Το αναπάντητο ερώτημα κάθε που πέφτει η αυλαία των καταστάσεων κι έχουν απομείνει τόσα ερωτηματικά: «Τότε λοιπόν γιατί;» Αλλά πάντα μας απαντάει μονάχα η σιωπή…

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο