| |
PERPETUUM MOBILE
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Έφυγα βιαστικά. Άφησα την τηλεόραση ανοικτή .Ο Γιώργος Παπαντρέου μιλούσε σε συγκέντρωση του κόμματος .Παρουσίαζε το νέο συμβόλαιο με τον λαό. Πιστός στην εντολή του λαού. Άφησα τα φώτα αναμμένα και ξέχασα το κινητό μου στην τσέπη του αδιάβροχου. Ήξερα ότι θα κατέβω για λίγα λεπτά. Ο υπολογιστής μου ήτανε ανοικτός σε ένα άρθρο που ήταν σχεδόν έτοιμο. Του έλειπε ή ..φλόγα, η πνοή. Λεκτικά ήτανε καλό αλλά δεν είχε ψυχή. Δεν έλεγε! Πολλές φορές το νιώθω αυτό με τα γραπτά μου .Τα αφήνω στην άκρη επειδή δεν με εκφράζουν. Περιμένω το κάτι το ξεχωριστώ για να γίνει η ανάνηψη τους. Να ωριμάσουν. Να εκφράσουν την πολυπλοκότητα της ζωής. Να μην μείνουν απλώς μία ομάδα λέξεων που ταξιδεύουν στο ίδιο τρένο προς άγνωστη κατεύθυνση.
Μπήκα στο ασανσέρ. Πάτησα το κουμπί και έριξα μία κρυφτή ματιά στον κύριο που ήταν αφοσιωμένος .Στο διάβασμα της εφημερίδας του. Το ασανσέρ ξεκίνησε την κάθοδο .Σταματήσαμε στο ισόγειο .Η πόρτα δεν άνοιξε .Κοιταχτήκαμε .Σκεφτήκαμε το ίδιο πράγμα. Κάναμε την ίδια κίνηση. Πατήσαμε το κουμπί για να ανέβουμε στο πρώτο. Εκεί είχαμε το ίδιο πρόβλημα. Η πόρτα δεν άνοιγε με τίποτα .Μετά άρχισε το βάσανο. Προφανώς το ασανσέρ απαντούσε σε άλλες ΄΄ παραγγελίες ΄΄ και πήρε τους ορόφους στην σειρά. Πουθενά δεν μπορέσαμε να ανοίξουμε την πόρτα. Σταδιακά ένιωσα μία ανησυχία .Ο κύριος δίπλα μου ήταν ήρεμος και υπομονητικός. Θυμήθηκα ότι ήταν Σάββατο και ότι στην πολυκατοικία κυριαρχούσε μία σχετική χαλάρωση λόγω αργίας. Προσπάθησα να είμαι ήρεμη και λογική. Δεν τα κατάφερα. Ο πανικός άρχισε σταδιακά να με καταβάλει. Ο φόβος μαζί με την αίσθηση της ανημποριάς έκανε την καρδιά μου να αυξήσει τους παλμούς της .Εν το μεταξύ το ασανσέρ σαν ένα τέλειο PERPETUUM MOBILE συνέχιζε την διαδρομή του χωρίς να σταματήσει κάπου. Κοίταξα επιτακτικά τον κύριο. Δεν μίλησα. Μου έδειξε τις άδειες τσέπες του. Ούτε αυτός είχε μεριμνήσει να έχει το κινητό πάνω του. Δεν μίλησα. Δεν είχα τι να πω. Δεν είχα καμία όρεξη να μιλήσω. Να ανοιχτώ και να εκφράσω δημόσια την αυξανόμενη ανησυχία μου. Δεν ήθελα να φανεί ότι αρχίζω και φοβάμαι. Ο κύριος άρχισε να μελετάει συστηματικά το ασανσέρ. Φαντάστηκα ότι θέλει να ξεβιδώσει την πόρτα ή να πειράξει τα κουμπιά. Παρέμεινε κολλημένος στην αδράνεια του. Μείναμε βουβοί. Δύο ξένοι μέσα σε ένα ασανσέρ. Χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να μοιραστούμε την ανησυχία μας. Χωρίς την παραμικρή όρεξη για επικοινωνία. Ο κάθε ένας βυθισμένος στους προβληματισμούς του.
Τελικά η τύχη μας χαμογέλασε. Απρόσμενα Η πόρτα άνοιξε απότομα .Ξαφνιάστηκα. Μία γειτόνισσα φορτωμένη ψώνια όρμησε μέσα. Φουριόζα. Μέσα στην μουρμούρα .Πίστευε ότι είχαμε κρατήσει σκόπιμα το ασανσέρ. Εξήγησα την κατάσταση και κατέβηκα στον όροφό μου. Γύρισα σπίτι μου. Ο πολιτικός στην τηλεόραση συνέχιζε να παρουσιάσει την συνταγή ευτυχίας .Ζητούσε να τον ξαναεμπιστευτούν. Ανακουφισμένη κοίταξα τα οικία αντικείμενα. Τους είχα λείψει; Άφησα το τελειωμό του άρθρου για μία άλλη φορά. Μία άλλη στιγμή .Έμπνευσης. Έκρηξης. Ζωντάνιας.Το τεμπέλικο ρολόι ,έδειχνε ότι είχανε περάσει μόλις 15 λεπτά .Πίστευα ότι είχανε περάσει ώρες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
