| |
3°μέρος
Ήξερα καλά πως αυτή η φωνή ήταν του Τέο.
-τι λέει Έλενα? Καλώς ήρθες! Δεν μας μιλάς?
-όχι συγγνώμη. Έψαχνα το αντηλιακό. Καλώς σας βρήκα κ με φίλησε στο μάγουλο. Χαιρέτησα όλα τα παιδιά. Με όλους αγκαλίτσες, φιλάκια, χαρές και τα λοιπά. Με αυτόν ήμουν πάρα πολύ κρύα. Κάναμε το μπάνιο μας, γελούσαμε, κάναμε ηλιοθεραπεία. Σε κάποια φάση έπρεπε να φύγουμε, κάνει μια η Μαρία:
-λοιπόν παιδιά φεύγομε! Τα λέμε το βράδυ! Τι ώρα θα βγείτε?
-κατά τις 8.30 καλά είναι να βρεθούμε στην κάτω γέφυρα? Λέει ο Γιώργος.
-ναι οκ! Μέσα!
Στον γυρισμό έβριζα την Μαρία που είχε κανονίσει να βγούμε κ το βράδυ. Δεν άντεχα, πως θα τον ξανακοιτούσα? Δεν ήθελα. Ο Λίνο επέμενε:
-ρε Έλενα μήπως όλα είναι παρεξήγηση? μήπως να μιλούσες μαζί του κ να τα ξεκαθαρίζατε όλα? Γιατί πολύ φυσιολογικός ήταν σήμερα όταν σε είδε…
-ναι βρε Έλενα! Όλο εσένα κοίταζε, μόνο να έβλεπες πως κοιτούσε όταν σε είχε ο Γιάννης στους ώμους του.. στα μάτια του καθρεφτιζόταν η ζήλεια! Λέει η Μαρία
-κόφτε το! Δεν ξέρω τι θα κάνω! Ίσως μιλήσω μαζί του, ίσως να μην βγω κ σήμερα, θα δείξει.
-αν δεν έρθεις δεν πάω ούτε εγώ, λέει η Μαρία αποφασιστικά
-όχι εσύ πρέπει να πας για τον Γιώργο, πρέπει να μιλήσετε κ να τα βρείτε. Πριν δεν μπορέσατε γιατί ήμασταν όλοι μπροστά. Θα δω τι θα κάνω, είπα εγώ με ένα περίεργο ύφος.
Αποχαιρετήσαμε την Μαρία κ πήγαμε σπίτι, κάναμε μπάνιο κ φάγαμε, κατά τις 6 που βλέπαμε τηλεόραση χτυπάει το τηλέφωνό μου, ήταν ο Στρατής:
-τι λέει? Πως τα περνάμε?
-καλά είμαστε, να σου δώσω τον Λίνο μήπως?
-όχι δεν πειράζει να δω πως φτάσατε καλά ήθελα. Τέσπα πάρε την μαμά μου.
Μιλήσαμε με την μαμά του. Στο τέλος ακούγεται από μέσα ο Στρατής να βάζει τις φωνές σαν τα μικρά παιδιά «μαμά θέλω την Έλενα» πήρε το τηλέφωνο κ μου λέει:
-να σε ρωτήσω κάτι? Είδες τον Θεόφιλο? Τι έγινε? Με ρωτάει.
-ναι τον είδα ρε Στρατή, φυσικά κ τον είδα, στην παρέα μου είναι. Τίποτα δεν έγινε, εσένα τι σε νοιάζει?
-μην με αποπαίρνεις! Ξέρεις ότι είμαι σαν μεγάλος σου αδερφός κ πως νοιάζομαι για εσένα, οκ? Αν σου κάνει τίποτα θα τον κάνω..
-Κόφτο Στρατή! Δεν με νοιάζει, δεν θέλω να επεμβαίνεις στην ερωτική μου ζωή, ήμαστε φίλοι αλλά αυτό δεν το δέχομαι. Κλείνω πρέπει να ετοιμαστώ. Καλή επιτυχία για αύριο!
-Καλά καλά γλύκα! Τα λέμε! Ευχαριστώ!
Με τάραξε το τηλεφώνημα του. Κάτι μου έλεγε ότι δεν θα είχαμε καλά ξεμπερδέματα. Ο Λίνο μισή ώρα έκανε να με πείσει για να ετοιμαστώ και να βγω, άλλη μισή ώρα για το τι θα κάνω κ άλλο τόσο για να ετοιμαστώ, ρούχα κ έτσι. Στις 8.10 ήμουν έτοιμη, έβαλα το φορεματάκι μου, τα καινούρια μου πέδιλα κ πως το lip gloss μου κ ήμουν έτοιμη να τον αντιμετωπίσω.. η Μαρία θα περνούσε 8.25, φτάσαμε 5 λεπτά αλλά εντάξει δεν μας έβρισαν. Ήταν ο Τέο, ο Γιώργος κ η Χαρούλα, κοπέλα που άρεσε στον Λίνο. Έτσι αναγκαστικά να μείνω μόνη με τον Θεόφιλο εφόσον τα άλλα δυο ζευγαράκια ήθελαν να μείνουν μόνα τους για να μιλήσουν. Αχχχχ! Έπρεπε να τον κοιτάξω στα μάτια. Τότε λέει:
-δεν μας πολυμιλάς φέτος ε?
-ε μάλλον.
-τι έγινε? Με ρωτάει
-τι τι έγινε ε Θεόφιλε μου? δεν ξέρεις τι έγινε?
-για αυτό που είπα για εσένα στην Μαρία?
-εμμμ εσύ γιατί λες? Του απαντάω με μια αυστηρότητα και αυταρχικότητα.
-ξέρω εγώ? Συγγνώμη δεν το εννοούσα, ήμουν τύφλα κ τον αριθμό σου τον ξαναπήρα.
-αλήθεια ρε? Δηλαδή κάθε φορά που είσαι τύφλα θα αρχίζεις κ θα λες τέτοια?
-όχι ρε απλά τότε δεν ξέρω τι με είχε πιάσει.. τι θες να κάνω για να με συγχωρέσεις?
Εκείνη την στιγμή ήθελα να γυρίσω κ να τον φιλήσω. Ήξερα όμως πως είναι λάθος. Αμέσως επανήλθα στην πραγματικότητα κ είπα:
-δεν ξέρω! Κάνε ότι νομίζεις.
-έχεις αγόρι?
-όχι δεν έχω αλλά…
Και ήρθε πιο κοντά μου κ με αγκάλιασε. Εκείνη την στιγμή γύρισαν τα ζευγαράκια. Η Μαρία τα βρήκε με τον Γιώργο κ ο Λίνο τα έφτιαξε με την Χαρούλα. Απλά δεν ήθελαν να μας αφήσουν πολύ ώρα μόνους μας για να μην σκοτωθούμε. Που να ήξεραν τι γινόταν? Τέσπα δεν μιλήσαμε εκείνη την στιγμή άλλο για εμάς. Στο κλαμπ είπαμε πως καλύτερα είναι να μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή μόνοι μας την άλλη μέρα στην θάλασσα όταν ήρθε όλοι ήταν μέσα εκτός από εμένα. Γύρισε κ μου κάνει:
-αυτό για σένα! Κ μου βγάζει μια μαργαρίτα.
Τι ρομαντικό σκέφτηκα. Ήθελα να τον φιλήσω αλλά κάτι μου έλεγε όχι. Τότε του λέω:
-άστα τώρα αυτά! Δεν πιάνουν σε μένα! Κ γύρισα από την άλλη. Κάθισε δίπλα μου κ με γαργάλησε.
-ακόμη τόση σκληρή κ δύσκολη είσαι?
-ναι πάντα έτσι ήμουν κ δεν θα αλλάξω ποτέ. Ειδικά μαζί σου!
-καλά καλά!
Τότε με παίρνει αγκαλιά κ με πάει προς την θάλασσα, εγώ αρνιούμουν κ προσπαθούσα να τον κάνω να με αφήσει. Έτσι πέφτουμε μαζί μέσα στο νερό. Αγκαλιά. Εκείνη την στιγμή τον κοίταξα για πρώτη φορά κανονικά μέσα στα μάτια κ ένιωσα αυτό που ένιωθα πέρυσι. Με κοιτούσε κ τον κοιτούσα για πολύ ώρα. Είχαμε έρθει πολύ κοντά λίγο ακόμη κα θα φιλιόμασταν αν δεν μας έκοβαν:
-μπα μπα τα βρήκαμε βλέπω? Ρωτάει ο Γιώργος.
-όχι όχι! Απλά με έριξε μέσα στο νερό. Ηλίθιε! Φωνάζω εγώ.
Συνεχίσαμε ανενόχλητοι το μπάνιο μας. Δεν μιλούσαμε πολύ τίποτα σχεδόν. Το μεσημέρι όταν ξεκουραζόμουν χτύπησε το κινητό μου. αυτός ήταν.
-έχουμε αφήσει κάτι στην μέση σωστά?
-ναι ξέρω, του λέω κοφτά εγώ.
-πότε θα βρεθούμε να το συνεχίσουμε? Λέει αυτός. Εκείνη την στιγμή μπήκε στο δωμάτιο ο Λίνο.
-δεν ξέρω τι να σου πω. Θα τα πούμε καλύτερα άλλη στιγμή κ το έκλεισα βιαστικά.
-ποιος ήταν? Ρωτάει ο Λίνο.
-κανείς… εεεε.. δηλαδή ο…. η ….
-ο ή η? μήπως ήταν ο Τέο κ δεν μου το λες? Για φέρε το κινητό σου να δω την τελευταία κλήση.
Τέσπα του είπα τι είχε γίνει. Χάρηκε από την μια από την άλλη με ρώτησε τι θα κάνω με τον αδερφό του.
-άσε τώρα τον Στρατή. Θα έρθει το Σάββατο, άλλες 5 μέρες έχει. Εξάλλου εδώ είναι κ η μεγάλη η Γιώτα που μπορεί να γίνει κάτι, του είπα εγώ.
Τότε χτύπησε το κουδούνι. Ήταν η Μαρία κ ο Γιώργος . Η Μαρία έκλαιγε κ δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει. Τι να είχε γίνει άραγε? Τι φαντάζεται ο νους σας?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
