| |
[I][B][align=center]Ταξιδεύει ο καημός από τις οπτικές ίνες και σου φέρνει για δώρο τα φιλιά μου
ταξιδεύει...
~~~
“Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θά 'ρθω πάλι, κοντά σου θά 'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι” *
γράφω, όταν κάτι μου λέει “γράψε”
“σε χρειάζομαι”, για σένα
ο πόνος καταγράφεται στα έργα
δίχως μολύβια και μελάνι
χαρίζεις την ψυχή σου ολότελα όταν πονάς
κι όταν αγαπάς, χαρίζεις απλόχερα το φιλί σου
δίχως να προσμένεις να το πάρεις πίσω
το χαρίζεις κι αυτό ταξιδεύει, ταξιδεύει
όπως ταξιδεύουν τα γράμματα του μυαλού
δεμένα πάνω στην πλάτη του ανέμου
όπως ταξιδεύουν τα καράβια στις μακρινές θάλασσες
όπως μετακινούνται τ’ αστέρια στο στερέωμα
δίχως γραμματόσημα και λευκό φάκελο
απλά ταξιδεύουν για να φτάσουν σε μάτια
μαύρα, σαν αποξηραμένα δαμάσκηνα
ψημένο καλαμπόκι πάνω στο παγκάκι μας
ξεραμένα δάκρυα στο λευκό χαρτί, μες στη νύχτα
και στα χέρια το “αντίο” να μυρίζει κάρβουνο
όταν αγαπάς, χαρίζεις απλόχερα το φιλί σου
δίχως να περιμένεις κόκκινα χείλη να σε γλυκάνουν
τα μεστωμένα κεράσια τον δεκαπενταύγουστο
“σ’ αγαπάω” σου λέω και στέλνω φιλί
θα ‘ρθει να στο φέρει λευκό περιστέρι
κράτα το φυλαγμένο, δίχως αντάλλαγμα
δε μοιάζει φιλί απ’ τα χείλη που λάτρεψες
είναι μεθυστικά τα φιλιά σου, σαν όπιο
αισθάνομαι δέσμιος, δε θέλω φιλί απ’ τα χείλη σου
είναι μέρες που δε λένε να βγουν απ’ τη ζωή μου
τ’ αποτυπώματα των χειλιών σου, πληγωμένα γράμματα
βγάλε με απ’ τη ζωή σου, αλλοιώνοντας τις προτάσεις
“ΔΕΝ σε χρειάζομαι”, “ΔΕΝ σ’ αγαπάω” για σένα
βγάλε με απ’ τη ζωή σου, κόβοντας τις προεκτάσεις
αυτές οι τελευταίες λέξεις άλλωστε, που δεν είπαμε
ταξιδεύουν ακόμα, δίχως να ειπωθούν (&)
“αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει
τ' άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι
θα σ' αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά...” *
είναι αργά! Άσπλαχνος ο χάροντας, πέρασε την ψυχή απ’ το λιβάδι της λησμονιάς. Τώρα τη φόρτωσε στο σάπιο σκαφίδι και στον Άδη την κατεβάζει. Καμιά ελπίδα δεν υπάρχει, παρά μονάχα μια. Αδύνατον όμως να πραγματοποιηθεί. Μονάχη σωτηρία, το αθάνατο νερό! ... Μην απελπίζεσαι όμως, όποιος αγαπά τόσο δυνατά όσο εσύ, να ξέρεις, η αγάπη του έχει δύναμη. Θα γίνει σύντροφος κι οδηγός σου. Στηρίξου λοιπόν στον έρωτά σου! Σήκω με θάρρος, ώρα είναι να πηγαίνεις ...
Μη νοιάζεσαι για το νεκρό, κανένας δε θ’ αγγίξει το κουφάρι του.
Όπως τον άφησες, έτσι και πάλι θα τον βρεις… **
~~~
* στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Μερκούρη
http://www.esnips.com/doc/2c2b06ff-9ec0-45b7-8b3f-9073519a7f9c/Asteri-Mou-Feggari-Mou
από την κινηματογραφική ταινία “Φαίδρα”
** “Το αθάνατο νερό”
Δέσποινα Λελέκου - Τατάκη
από τις εκδόσεις Μπατσιούλας
http://www.batsioulas.gr/product_info.php?cPath=29&products_id=55&osCsid=6274cb2a96446ddf12fe43bb53f16485
& για το ποίημα και τη μεταφορά των αποσπασμάτων
Γιώργος_Κ
http://stagones-drosias.blogspot.com/[/align][/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
