Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Οι αράχνες
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130737 Τραγούδια, 269450 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Οι αράχνες
 Στην Ευγενία που την αγαπώ πολύ και στης αράχνες που ελπίζω να γυρίσουν!!!
 
Σκοτώνω την ημέρα, μυρίζω τον αέρα.
Οι συσκέψεις σου περνάνε, στον δρόμο σταματάνε.
Τελειώνει ο καιρός σου, δεν βρίσκω τίποτα δικό σου.
Οι αράχνες σου σε άφησαν και όλο κλαις!!!

Οι φίλοι σε αλλάζουν, κάπου αλλού σε βάζουν.
Μάνο δύο ματάκια και δυο γλυκά χειλάκια.
Σου κρατάνε παρέα και περνάς ωραία.
Οι αράχνες σου σε άφησαν και όλο κλαις!!!

Παίρνεις την μηχανή σου, κρατάς την αναπνοή σου
Πατάς το γκάζι τίποτα ποια δεν σε νοιάζει.
Τρακάρεις στον τύχω σε βάζουν στον γύψο
Και οι αράχνες σου σε άφησαν και όλο κλαις!!!

Είναι μια αγία η δικιά σου σωτηρία
το φιλί της με στέλνεις, σε άλλο κόσμο με παίρνει.
Μόνο αυτή με καταλαβαίνει τίποτα άλλο δεν μένει.
Μα οι αράχνες σου σε άφησαν και όλο κλαις!!!

Παίρνεις την μηχανή σου, κρατάς την αναπνοή σου
Πατάς το γκάζι τίποτα ποια δεν σε νοιάζει.
Τρακάρεις στον τύχω σε βάζουν στον γύψο
Και οι αράχνες σου σε άφησαν και όλο κλαις!!!


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Memento Mori
 
iptamenos_gatos
31-10-2007 @ 08:58
::up.::
canella
31-10-2007 @ 09:11
::yes.:: ::yes.:: ::up.::
MASTER
31-10-2007 @ 14:34
Εσείς οι ερωτευμένοι, όλο με αράχνες ασχολείστε. Ωραίος.



ΑΡΑΧΝΗ (Σ.ΜΑΛΑΜΑΣ)

Πιασμένος σε παγίδα -κι έχουν περάσει χρόνια-
στην πόρτα σου γυρνάω κάθε πρωί.
Στη σκέψη σου αρρωσταίνω, στέκω, βαριανασαίνω,
θυμάμαι όταν σε είχα πρωτοδεί...

Δε μένει εδώ κανείς,
μόνο τα δέντρα μείναν ίδια
κι άδειοι δρόμοι με σκουπίδια.
Δε μένει εδώ κανείς,
σκληρό το φώς που ξημερώνει,
σα μεθυσμένο μ' ανταμώνει
και με λιώνει.

Ξεπούλησα το νού μου -κορόϊδο του εαυτού μου-
αράχνη σ' ακατοίκητο ουρανό
νομίζω τά 'χω χάσει δεν σ' έχω ξεπεράσει
κοιτάζω το κουδούνι σου: αδειανό.

Δε μένει εδώ κανείς,
μόνο τα δέντρα μείναν ίδια
κι άδειοι δρόμοι με σκουπίδια
Δε μένει εδώ κανείς,
σκληρό το φώς που ξημερώνει,
σα μεθυσμένο μ' ανταμώνει
και με λιώνει.


γράψε μου τη διεύθυνση σου στο musicwave, γιατί βαριέμαι να ψάχνω, plz...
sailormoon
11-11-2007 @ 10:50
πολυ καλο ::up.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο