| |
Όταν περάσω το κατώφλι του θανάτου
θα με συνοδεύει μια συνηθισμένη μελωδία,
τα λόγια μου θα ακούγονται σα βαδισμα ενός γάτου
-μια χαρούμενη κηδεία-παρωδία-
Θα με επισκεφτεί άραγε κανένας
στο τελευταίο κρεββάτι που θα ξαπλώσω?
Μονλαχα από τους φίλους μου ένας,
θα μου πει να μείνω εκεί για να γλυτώσω
Τα χρόνια που θα κείμαι εκεί πέρα
θα με επισκέπτονται νεκρόφιλα πουλιά,
λίγα φύλλα έρχονται, παρασυρμένα απ'τον αέρα
σα να ζω σε σκοριασμένα, σκοτεινά κελιά
Θα βλαστήσουν πάνω απ'το μνήμα μου
λίγα ξερά, αδύναμα λουλούδια
δεν θα διαβάσει κανείς άλλος πια το ποιήμα μου
δεν θα ξανακούσω χαρούμενα τραγούδια
Θα βλέπω άραγε διαβόλους ή αγγέλους
στο μέρος όπου θα με φιλοξενήσουν?
Ήρθαν μάλλον τώρα οι τίτλοι του τέλους
και γι'αυτή την παράσταση δεν θα χειροκροτήσουν
Μέσα στη μιζέρια ετούτου του κόσμου
ο θάνατος ίσως να 'ταν λυτρωμός,
παρότι το σκοτάδι θα γίνει το φως μου,
με το Χάρο θα γίνει ο τελευταίος μου τσακωμός
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
