χρήστος
09-11-2007 @ 03:05 | Δεν θέλω άλικη στοργή στο πουθενά
Να ξαποσταίνει.. ν' αυτοχρίζεται αγία
Δέκα μαχαίρια στην καρδιά μου κοφτερά
Να μου θυμίζουνε.. τί είναι αμαρτία...
καλή σου μέρα Μαρία, πανέμορφο και το σημερινό σου. να είσαι καλά | |
MARGARITA
09-11-2007 @ 03:25 | Πάρα πολύ καλό Μαρία...καλημέρα σου ::smile.:: | |
TAS
09-11-2007 @ 04:37 | γι αυτό λένε, το μοναστήρι ναναι καλά;;; ::angel.::
σταθερά εκπληκτική στιχουργός.. | |
Μαρία Χ.
09-11-2007 @ 04:39 | Μην το γελάς καθόλου Τάσο μου !!! Για κει με βλέπω !!
Ακούω προτάσεις λοιπόν... κάπου όμορφα τουλάχιστον... ::laugh.:: ::love.:: | |
Μαρία Χ.
09-11-2007 @ 04:47 | Ακόμη στα.. χαρτιά είναι το μοναστήρι Σωκράτη μου οπότε.. προλαβαίνω ν' "αγιάσω" κι εγώ η γυναίκα !!! ::naugh.:: ::wink.:: ::laugh.:: | |
ΛΕΩΝ53
09-11-2007 @ 04:48 | Και τα δύο ήταν.....υπέροχα.
Καλημέρα Μαρία μου | |
TAS
09-11-2007 @ 05:28 | Για το "μοναστήρι" της Μαρίας
-ολίγη ρίμα κι από έναν της "ελεύθερης"..
Πώς θέλεις το ανθάκι σου, σε στέπα να ανθίσει
Είναι λουλούδι τροπικό κι η φλόγα του θα σβήσει
Πρέπει να σπείρεις στη φωτιά
και στου γκρεμού την άκρη
σε νιού θεού την αγκαλιά
στου Έρωτα το δάκρυ
| |
Aris4
09-11-2007 @ 06:27 | Παθος ξεχειλο ..... καμερες ..... ::naugh.::
Πολυ θα θελα να το δω αυτο το βιντεακι !!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::naugh.::
Μαρακιιιιιιιιιιιι ::kiss.:: | |
CHЯISTOS P
09-11-2007 @ 07:20 | Το δώρο της αγάπης μου.
Είναι η αγάπη σου για μένα δυνατή
κι εγώ αντάλλαγμα δεν πρόσφερα κανένα
πέρα από στίχους σε μια κόλα από χαρτί,
..άντε και δυο μηνυματάκια παθιασμένα.
Έχεις αλλάξει την ζωή μου αναφανδόν
κι ένας παράδεισος μου έγινε η ζήση,
χάνι εσύ, των ανισόρροπων οδών
με την κρυστάλλινη, της σκέψης σου, την βρύση.
Κι εγώ, φτωχός πάντα σ’ αγάπη και στοργή,
να θεωρώ την αμοιβή σου μερεμέτι,
με την εκδήλωση της γνώμης ν’ αργεί,
πού ‘λεγα πάντα, πως χρειάζεται … μελέτη
Μα και στο πάθος εξαντλείται η υπομονή..
κι έφτασε ο κόμπος της απάθειας στο χτένι..
είπα λοιπόν, δεν έχει άλλη προσμονή
και να χαρίσω τ’ αγαθά που περιμένει
Τις σινικές μου τις μελάνες μου τραβώ
και ένα σχέδιο μιας βίλας ετοιμάζω,
βγάζω το πάθος της ψυχής το παλαβό
και περισσά μες στις κατόψεις μου το βάζω..
Να το σαλόνι, η κουζίνα, το λουτρό,
να ο κοιτών με το μονόκλινο κρεβάτι,
να οι ντουλάπες με το ξύλο το ρετρό,
να η βεράντα, η πισίνα, το χαγιάτι..
Να και ο κήπος στην απέραντη αυλή
με τα ψηλά τα καγκελόφραχτα τα όρια
να τα κοσμούν φραγκοσυκιές σαν απειλή
σ’ όποιον τολμήσει να τ’ αγγίξει υποδόρια..
Έβαλα τέχνη για το σπίτι σου αυτό..
και τα θεμέλια τα έστησα σε βράχο,
πόρτες χρυσές να σφαλιστείς δεν θα φειστώ,
μα.. τα κλειδιά, άν θες να βγεις, εγώ θα τά ‘χω.. ..
-.-
Καλησπέρα Μαράκι μου ! Μα πού να σε πρωτοαπαντήσω ?? | |
Αστρογιογγι
09-11-2007 @ 08:39 | Φοβερα Μαρια!...και τα δυο...
μια Ομορφια παντα η γραφη σου! | |
marakos1948
09-11-2007 @ 15:40 | στο φαινόμενο που λέγεται Μαρία,υποκλίνομαι έστω και με τ αρθριτικά μου ::theos.:: | |
 |
