| |
iokasth
11-11-2007 @ 02:35 | Ωραίο!! και με καλές προθέσεις ποίημα. Μπράβο που σκέπτεσαι έτσι..
Είναι αρχοντιά κι΄ανωτερότητα ψυχής.
Φεύγοντας του καημού η δίνη
΄τι έγινε να ξεχαστεί
Καλή σου μέρα
ΝεφΕλλη | | Ναταλία...
11-11-2007 @ 04:30 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | elena351
11-11-2007 @ 09:57 | Πυκνα συχνά απάγκιο ψἀχνει η καρδιἀ
με ερωτόλογα με χάδια και φιλιά
για αποκούμπι την αγάπη κάθε βραδιά
για θαλπωρή κουρνιάζει τη ζεστή σου αγκαλιά.
κρίμα η αγἀπη να τελειώσει
κι έτσι απότομα να σβήσει
τώρα που ο πάγος έχει λειώσει
ο ήλιος πορεύεται στη δύση.
Άψογος όπως πάντα ...τι να σχολιάσω !!Απλά γράφω δυό δικά μου στιχάκια....λόγω (.....αιμαλωσίας.....)Καλό σου βρἀδυ!! ::yes.:: ::theos.:: | | CHЯISTOS P
11-11-2007 @ 12:42 | "μ' ένα συγνώμη, μ' ένα κλάμα, μ' ένα δάκρυ, / μπορεί η καρδιά μας να μελώσει πιο πολύ" Έτσι ακριβώς φίλε μου !... | | ivikos
11-11-2007 @ 13:57 | Νεφελάκι, Ναταλία, σας ευχαριστώ
Ελενάκι, ήδη σχολίασες (να μη σου πω ότι ..αιχμαλώτισες...με το στιχοσχόλιό σου) σ' ευχαριστώ
Χρήστο, Ειρήνη, για το πέρασμα και το σχόλιο ευχαριστώ
καλό σας βράδυ
| | mikrimagissoula
11-11-2007 @ 18:36 | Κρίμα είναι όντως!!!
Υπέροχο είναι κι αυτό... ::love.::
Καλό ξημέρωμα... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
