| |
| | Πενθώ |  | | | τον πολύτιμο προσωπικό μου χρόνο.... | | |
Πενθώ.....
Και δεν ξέρω γιατί....
Για τα χρόνια που έχω χάσει ήδη στον πλειδονισμό ετούτο, ή για αυτά που θα εξακολουθώ να χάνω και στο μέλλον;
Στον αιώνα τον άπαντα............
Καλά τα έλεγε ο Ελύτης......
"Οσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά, πάντα θα' ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχεις...."
Πολύτιμος ο προσωπικός χρόνος....Κι ανύπαρκτος στις μέρες μας.......Γι΄αυτό και τόσο πολύτιμος άλλωστε.....
Αχ!!! Πόσο μου λείπει αυτή η εσωτερική ενδοσκόπηση......
Οι ατέλειωτες στιγμές ονειροπόλησης και ρεμβασμού......
Ο χαμένος μου παράδεισος................
Κι όμως, άχρηστες νογούνται για τα σημερινά δεδομένα.....Αντιπαραγωγικές και εξαιτίας τούτου κατακριτέες, ανευ ουσίας, ανευ σημασίας......
Δεν αποδίδουν κέρδη, δεν εξασφαλίζουν κανενός είδους καριέρα........
Ποτέ δεν κατάφερα να συμβιβαστώ με τις επιταγές της εποχής μου......
Πάντα αλλού, πάντα μόνη.......
Περίεργη......
Η ετικέτα που μου κολλούσαν φίλοι και συγγενείς προκειμένου να δικαιολογήσουν, να εντάξουν, τα αδικαιολόγητα και τα ανένταχτα κατ' αυτούς.....
Με κοιτούσαν με κάποιου είδους συμπόνοια και συγκατάβαση....
"Τι θα κάνει αυτό το κορίτσι, με τα μυαλά που κουβαλάει;....."
Μπορεί να μην μου το έλεγαν, μα το ένιωθα στο βλέμμα τους.....
Περίεργη......
Αχ!!!!!! Αυτή η αίσθηση της ξενιτιάς, παντού και πάντα......
Ξένη, ανάμεσα σε φίλους, σε γνωστούς, σ' αγαπημένους.....
Κι αυτή η αίσθηση φωτιάς στα στήθια......
Αλλες φορές να σιγοκαίει κι άλλες, σα λάβα να ξεχύνεται, να κατακαίει ό,τι βρει μπροστά της...
Το σώμα, την ψυχή , την καρδιά........
Ποτέ δεν κατάφερα να τη συγκρατήσω, δεν περνούσε από το χέρι μου.....Ποτέ......
Αναλάμβανε δράση και με παράσερνε στο ματοκύλισμά της.............
Η ορμή της είναι τόση που όταν φουντώσει, είτε θα εκραγεί προς τα έξω, είτε προς τα μέσα.....
Αλλος δρόμος δεν υπάρχει......
Κι έχει κι αυτή το δικό της χρόνο, διαγράφει τους δικούς της κύκλους και κάνει αισθητή την παρουσία της κάθε τόσο.....
Μια ζωή στις φλόγες, από παιδί.....
Ποτίζουν τα όνειρά μου, με θρέφουν και τις θρέφω......
Εσωτερική έκρηξη που αν δεν εκτονωθεί, στο γράψιμο , στη μουσική, με πυρακτώνει τόσο που αισθάνομαι το είναι μου να βράζει........
Ετσι κι η αποψινή γραφή, που παράξενη ίσως μοιάζει, υπό μια τέτοιου είδους φλόγας την επίρρρεια συνετάχθη.....Φλόγα μικρή, αναίμακτη, μα ωστόσο δυνατή........
Πενθώ..............
Πενθώ τις ώρες της φυγής που θα περάσουν εμπρός μου κι ανήμπορη θα μ' έβρουν να τις ακολουθήσω, καθώς της μνήμης τα φτερά αδύναμα ειν' ακόμα, το βάρος της ψυχής μου να σηκώσουν.......................
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Όλα για ένα σύννεφο προκαταβολή... | | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
13-11-2007 @ 16:59 | ::theos.:: ::yes.:: | | MARGARITA
13-11-2007 @ 17:15 | Μια ζωή στις φλόγες θα είσαι μέχρι τα βαθιά γεράματα...
χείμμαρος συναισθημάτων...σε καταλαβαίνω..... | | iokasth
13-11-2007 @ 17:52 | Πόσο σε καταλαβαίνω, ένιωσα αυτά που έγραψες..πολύ.
Ν. | | nefelinis
14-11-2007 @ 03:41 | Ευχαριστώ σας συνοδοιπόροι..
Αναγκαία η εκτόνωση των συναισθημάτων από καιρό σε καιρό......
Καλημέρα σε όλους και όλες!!!!!! | | Ναταλία...
14-11-2007 @ 05:58 | Φλόγα μικρή, αναίμακτη, μα ωστόσο δυνατή........ ::yes.:: ::yes.:: | | Aris4
14-11-2007 @ 06:01 | Υπεροχο .... ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
