| |
Απόψε εγώ είμαι ο γητευτής του ανέμου,
δεν είμαι πια ο οδηγός του τσιμεντένιου τρένου.
Είμαι κάτι ελεύθερο, του ουρανού σεντόνι,
της κρύας θάλασσας βύθος που όλο με παγώνει.
Δύο φώτα με τραβάνε μου λένε που θα πάνε...
Είναι δυο φώτα γαλανά σαν δυο σκιές πετάνε...
Είναι τα μάτια που αγαπώ τα μάτια που λατρεύω...
Είναι η γιορτή που όλο εγώ χορεύω...
Το άγγιγμα σου μαγικό νεραϊδένια σκόνη,
μου δίνει, μου μαθαίνει, με κάνει χελιδόνι.
Μαζί πετάμε στα σύννεφα μα αυτί κοιτάζει πίσω
νομίζει πως κάτι ξέχασα και θέλει να γυρίσω
Μα το χελιδόνι δεν γυρνάει κρατάει τις αναμνήσεις,
και προχωράει μπροστά δίχως ερωτήσεις.
Το παρελθόν τελείωσε μπροστά αυτό κοιτάει,
τα δυο γαλανά ματάκια που αγαπάει
Απόψε εγώ είμαι ο γητευτής του ανέμου,
δεν είμαι πια ο οδηγός του τσιμεντένιου τρένου.
Είμαι το θρόισμα τον φύλον και τον αγγέλων χάδι,
είμαι του νότου χελιδόνι που ζει μες το σκοτάδι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
