| |
Η δική σου η εικόνα έχει από καιρό χαθεί...
Η αγάπη μου για σένα είναι μοναξιάς κελί...
Κάθε νύχτα φτερουγίζω με την σκέψη σου μακριά...
Νιώθοντας πως σ’ αντικρίζω να χεις ανοιχτή αγκαλιά...
Κι όμως το πρωί που ο ήλιος κάθε όνειρο σκορπά...
Χάνεται με το σκοτάδι και η δική σου αγκαλιά...
Κάθε ώρα που περνάει μου ματώνει την καρδιά...
Και δεν ξέρω αν θ’ αντέξω μακριά σου άλλο πια...
Κάθε νύχτα ακροβάτης γίνομαι μες το κενό...
Για σκηνή έχω τον πόνο και εσένα για κοινό...
Και όταν πέσει η αυλαία και χαθεί και το κοινό...
Αγκαλιά έχω τον πόνο, συντροφιά μου τον καημό...
Πόσο θέλω να σου πω, πως ότι αγάπησα έχει σβήσει...
Έτσι έσβησες και συ όπως έρχεται μια δύση...
Μία σκέψη μου παγώνει το μυαλό κάθε στιγμή...
Πως εκεί όπου και αν είσαι, ίσως είσαι μοναχή...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
