| |
Είσαι δάσος πυκνό μες το σώμα
ποταμός που μουσκεύει το χώμα
Χείμαρρος γίνεσαι ήρθες και πήρες
Του μυαλού τις σαθρές τις ελπίδες
Είσαι φλόγα που όλο ζυγώνει
Σα φωτιά τις πληγές μου κυκλώνει
Όπως η στάχτη που τρώει το χρώμα
Σα το κρύο που φτιάχνει χειμώνα
Είσαι το φιλμ της ζωής που τελειώνει
Σε δυο στάσεις το τέλος ζυγώνει
Κομμάτια οι κόπιες στημένα
Σε ένα πάζλ με κομμάτια χαμένα
Είσαι στο τζάμι οι λέξεις με χνώτα
Της καρδιάς ,παράθυρο στη πόρτα
Το κλειδί π’ ανοίγει στα χέρια κρατάς
Στο πάτωμα εγω χαλί θα γίνω, να με πατάς
Ήρθε η στιγμή που στη μνήμη σε φέρνω
Τις αναμνήσεις του χθες περιμένω
Φωνή απ το στόμα μου βγαίνει
ένα σώμα απ το κρύο που τρέμει
Ελα απόψε να δεις την καρδιά μου
Σαν τυφώνας χτυπά τ όνειρα μου
Ελα απόψε και πιάσε το χτύπο
Σαν κυκλώνας χτυπάει το μύθο
Ελα απόψε και πιάσε τις σκέψεις
Που σε λαβύρινθο πέφτουν και τρέχεις
Ελα απόψε και γίνε κουβάρι
Της αγάπης να γίνεις πιθάρι
Να κυλήσω να πέσω κι κάτω
Της αλήθειας να πιάσω το πάτο
Τη ζωή να τη βλέπω στα μάτια
Της ψυχής να μαζέψω κομμάτια
Να χτίσω παλάτια ,ξανά μαγικά
Στης ζωής την ξανθιά αμμουδιά
Ταμπέλα θα βάλω χρυσή
Να γράφει όλα , όλα μου εισαι εσύ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
