| |
Nάμαι πάλι στη μεση της σκοτεινιάς ξενύχτης στην πλάνη
Χάδι ψυχρό με τυλίγει βοριαδάκι φυσάει της εποχής
Αραιοί οι διαβάτες δε δειλιάζει η καρδιά στην ερημιά
Τολμώ να σ’ονειρεύομαι κι αυτό μόνο φτάνει
Γυρεύω το φώς που σου φέγγει πιστά
Μια όαση στη μοναξιά μου ,κι ας είναι ακόμη νωρίς
Στη λήθη αστράφτουν μέρες χρυσές,θύρες ανοίγουν κρυφές
Γυρίζω το βλέμμα «οδός Νοσταλγιάς»
Σ’ακούω σε βλέπω, Έρωτα ...λιώνω
Χορεύει η σάρκα μ’αισθήσεις τρελλές,
Τυφλή ταραχή και λαχτάρα,παιχνίδια της φαντασίας
Σε μονοπάτια σε ψάχνω σε στοές σκοτεινές,εκεί σ’ανταμώνω
Συνεχίζεται......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
