| |
Σουρούπωσε, λυθήκανε τα χέρια,
οι ναύτες αναπαύονται γλυκά,
μαζεύτηκαν τριγύρω στον οντά
του καραβιού να πούνε τα χαμπέρια.
Φωνάζει ο μαρκόνης ο Ινδός
τα βάζει με τον Χαμ από το Λάος,
μ’ αρέσει που απλώνονται σαν χάος
φυλές ανάκατες σ’ ένα αμυδρό πια φως.
Δεν μοιάζει με βεγγέρα ούτε με θέατρο σκιών
συνηθισμένη μία μέρα απ’ τη ζωή όλων αυτών
που ζούνε ξεχασμένοι μες το λυκόφως των θεών.
Ο Κάρλος ο Χιλιάνος σιγοκλαίει
μου δείχνει μια φωτό μ’ ένα μωρό
ρωτάω και μου λέει δεν μπορώ
ακόμα να το δω, φωτιά με καίει.
Ο Τζώνυ, θεριακλής και αρειμάνιος
φουμάρει κι όλο κάνει χαβαλέ
μου δίνει να τραβήξω ναργιλέ
«σιγά, μην ψιλιαστεί ο καπετάνιος!»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
