Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μια αισιόδοξη ματιά
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269423 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μια αισιόδοξη ματιά
 Άνοιξε τα μάτια σου... κοίτα τον ήλιο που ξεπροβάλλει και σου ζεσταίνει την ψυχή... και χαμογέλα! =]
 
[align=center][font=MS Reference Sans Serif] Περιμένοντας ένα τρένο που ποτέ δεν θα 'ρθεί
ταξίδι να πάμε άνευ επιστροφής...
Αγκομαχώντας για όνειρα σπασμένα, σκιές
Προσπαθώντας ν'αφήσουμε μακριά μας το χθες...

Τα δάκρυα κυλάνε σε μάτια υγρά
οι ελπίδες πετάνε κοιτάνε ψηλά...
Πέφτουν νιφάδες, στολίζουν τη γη
Λευκό είν'το χιόνι, μητέρας στοργή...

Ευχές ακούγονται, φωνές χαρωπές
οι πίκρες κρύβονται χωμένες στο χθες...
Τα βλέμματα λάμπουνε κοιτούν τρυφερά
τα κορμιά προσμένουνε ζεστή αγκαλιά...

Ξυπνάνε οι πόθοι που κοιμούνταν καλά
γεμίζουν την πλάση μ'αγάπη, χαρά...
Αισιόδοξα το αύριο όλοι κοιτούν
ένα χαμόγελο ζητάνε να δουν...

[B] Ο ήλιος φωτίζει όλη τη γη
οι πάγοι λιώνουνε σε κάθε ψυχή...
Τι κι αν ο πόνος μας ματώνει συχνά
υπάρχει γιατρικό για την κάθε καρδιά...

Όλα ν'αλλάξουνε σε μια στιγμή
με μπόλικη πίστη μπορεί να συμβεί...
Θαύματα υπάρχουν μα θέλει υπομονή
μέχρι να γίνουν ζητούν προσμονή...[/B]

Εμείς θα ορίζουμε το αύριο, το μετά
η ζωή μας ανήκει δικαιωματικά!
Δεν θα ακούμε πικρές συμβουλές
γιατί θα μας πούνε κακίες πολλές...

Πρέπει τον ήλιο κατάματα σαν κοιτάς
Το κεφάλι να γέρνεις και να χαμογελάς
Γιατί η ζωή είναι όμορφη πολύ
Μα μόνο τον αγνότερο θεωρεί νικητή...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Σπάζοντας κάθε φραγμό
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έχει νεκρώσει η λογική, μα έχω ακόμα την καρδιά μου.
 
koromv
07-12-2007 @ 08:50
Δεν θέλω να κάνω χαρακτηρισμούς γιά τους στίχους αλλά αυτό το
ανευ επιστροφή με πληγώνει.Περιμένω από όσους κατά τεκμήριο
αγαπάνε την γλώσσα να μην την κακοποιούν.
Helene52
07-12-2007 @ 08:52
Ο ήλιος φωτίζει όλη τη γη
οι πάγοι λιώνουνε σε κάθε ψυχή...
Τι κι αν ο πόνος μας ματώνει συχνά
υπάρχει γιατρικό για την κάθε καρδιά...

Όλα ν'αλλάξουνε σε μια στιγμή
με μπόλικη πίστη μπορεί να συμβεί...
Θαύματα υπάρχουν μα θέλει υπομονή
μέχρι να γίνουν ζητούν προσμονή...

::yes.:: ::up.::
candy-candy
07-12-2007 @ 09:00
::huh.:: Πες με και άχρηστη αλλά ως μαθήτρια γυμνασίου δεν κατάλαβα το λάθος μου... πώς γράφεται δηλαδή; ::angel.::

Υ.Γ. α! και μην σκας, το κάνω και δίχως που ξέρω να το γράφω δεν τρέχει τίποτα ::whist.::
koromv
07-12-2007 @ 09:11
Απλά το άνευ συντάσσεται πάντα με Γενική.Εγινα κατανοητός?
Helene52
07-12-2007 @ 09:17
Ας μην είμαστε αυστηροί ...
μπορεί να ξεχάστηκε κατά τη γραφή ::yes.:: ::hug.::
candy-candy
07-12-2007 @ 09:29
ου... κατανοητός ως το μεδούλι...
λίγη ευγένια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν όμως!
DiaDromes
07-12-2007 @ 09:35
Κρεμάλα κρεμάλα!!! έκανε λάθος το κορίτσι!!!….
Η πολυμάθεια δεν διδάσκει, δεν βάζει μυαλό η πολυμάθεια,
ούτε προσθέτει ταλέντο.

Γράφε όπως σου αρέσει Candy…. Το ταλέντο και οι σκέψεις είναι δώρο.-

::up.::
Helene52
07-12-2007 @ 10:00
Και εγώ με τον Βαγγέλη Χριστιάνα μου ::hug.:: ::kiss.::
marakos1948
07-12-2007 @ 13:18
η ποιητική γραφή είναι το απόσταγμα της καρδιάς που πάντα μοσχομυρίζει ... ::yes.::
Αγγελος Κ.
08-12-2007 @ 02:14
Δεν θα ακούμε πικρές συμβουλές
γιατί θα μας πούνε κακίες πολλές...

Τις είπαν ήδη ::wink.::

Μπράβο Χριστιάννα υπέροχο.
koromv
10-12-2007 @ 01:37
Παιδιά,γιατί από τον τρόπο που αντιδράτε καταλαβαίνω πως είστε παιδιά,συγνώμη αν η παρατήρησή μου σας φάνηκε αυστηρή αλλά πρέπει να ξέρετε πως η δημοσίευση κάθε κειμένου, η έκθεση δηλαδή σε
δημόσια θέα,απαιτεί υπεθυνότητα.Δεν είναι σαν να δείχνουμε τους στίχους μας σε κάποιους φίλους.Αλωστε είναι κρίμα να έχεις ένα ωραίο πίνακα στραβοβαλμένο στον τοίχο και τώρα είμαι πολύ ευχαριστημένος που τον βλέπω ίσιο και τον καμαρώνω.
Αγγελος Κ.
10-12-2007 @ 15:24
(η δημοσίευση κάθε κειμένου, η έκθεση δηλαδή σε
δημόσια θέα,απαιτεί υπεθυνότητα)

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας αλλά πολλές φορές το πιο σωστό πράγμα στον κόσμο να πούμε αν το πούμε με λάθος τρόπο χάνει την αξία του. Άνθρωποι λοιπών σαν εσάς έχουν χρέος να διδάσκουν και όχι να επιπλήττουν, δίδαγμα θεωρείται όταν ο δάσκαλος καταφέρνει καταρχήν να κερδίσει το μαθητή του και όταν το καταφέρει είναι πλέον πολύ εύκολο να του μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του.

Συμπέρασμα; Αν τα πρώτα σας μηνύματα είχαν τον τόνο και την ευγένεια του τελευταίου σας μηνύματος θα είχαμε όλοι μας κερδίσει ομορφότερες αναμνήσεις από αυτό το διάλογο και θα καμαρώναμε όλοι μαζί τον πίνακα της Χριστιάννας.

Με σεβασμό και χωρίς καμία αρνητική διάθεση.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο