| |
Πάλι το πλοίο θα σαλπάρει
Πάλι μακριά μου πολύ θα σε πάρει
Τόσο μακρυά από το φως μου
Τόσο μακρυά μα θα είσαι για πάντα δικός μου
Η νύχτα είναι δεν είναι 9 ώρες
Μακριά σου όμως φαντάζει θάνατος που επίκειται σε 2 ώρες
Ξέρω δεν πρέπει να πονώ γιατί ήλθες στη ζωή μου
Μα πίστεψε με πονώ γιατί ελλίπει η ψυχή μου
Ήμαστε ένα σώμα και μια ψυχή που δεν φοβάται δεν πονάει ούτε συμβατικά ζει
Ήμαστε το υπέρτατον Αγαθόν του Πλάτωνα,και η μοναδικότητα του σύμπαντος
Σε κρατώ απ ‘τα φτερά σου ως ο ανώτατος εσύ όλων άγγελος
Μαζί πετάμε ψηλά πολύ ψηλά ως τα λειβάδια της Αρτέμιδος
Βέλη και εκείνη κουβαλά όπως και ο θεός έρωτας
Βέλη που εξοστρακίζονται και κτυπούν καρδιές
Τις ενώνουν τις ταυτίζουν και τις κάνουν μοναδικές
Εσύ μόνο εσύ και μόνο,προσδιορίζεις και αιτιολογείς την ύπαρξη της ύλης μου
Αν αναπνέεις αναπνέω,αν κοιτάς κοιτώ,αν μιλάς μιλώ,αν ζεις ζω
Μα εδώ μπροστά στον Θεό εγώ σου ορκίζομαι για πάντα θα σε αγαπώ
Και πως αν ποτέ μου πάθεις τίποτα μαζί σου θα βυθιστώ σε θάνατο γλυκό
Γιατί ο θάνατος είναι μονάχα η αρχή μιας αιώνιας ζωής
Γιατί ο θάνατος ενώνει τις ψυχές και τις αφήνει για πάντα να πετούν στα ουράνια της απλησίαστης λογικής
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
