balistreri
18-12-2007 @ 04:52 | οι κωλοτρυπίδες είναι σαν τις απόψεις...όλοι έχουν από μία...(ισχύει και το αντίστροφο)... | |
giannisanas
18-12-2007 @ 04:53 | Βαλιστρερι πότε έγινες κοινότυπος και δε μου το είπες; | |
Helene52
18-12-2007 @ 05:03 | ¨Ένα σκισμένο βιβλίο
ένα σπασμένο φτερό
μια βούλα.
Μια βούλα βασιλική
στον εμετό των σκουπιδιών.
Ένας τυφλός στην χώρα των λωτοφάγων.
Ένα σπασμένο κρανίο
ένα χιλιομπαλωμένο σχοινί.
Καλησπέρα .... εμέ μου άρεσε πολύ ::yes.:: ::up.:: | |
foteinos
18-12-2007 @ 05:07 | ... το θεωρώ πολύ επίκαιρο και με (σωστές) κρυφές αιχμές.. γιατί σαφώς δεν μιλας μόνο για σένα ::smile.:: | |
ΑΙΟΛΟΣ
18-12-2007 @ 10:01 | σαρκαστικό, αυτοσαρκαστικό κι επίκαιρο..
::smile.:: | |
Aris4
18-12-2007 @ 12:49 | Το ερωτημα για μενα Γιαννη ειναι ...
ποσοι ανθρωποι εχουν την αυτοπεποιθηση να κανουνε αυτη την ερωτηση ?? | |
h v maverick
18-12-2007 @ 12:53 | Το ερωτημα για μενα ειναι ...
ποσοι ανθρωποι εχουν την αυτοπεποιθηση να δωσουνε την απάντηση ??
Την καλησπέρα μου φίλε. | |
justawoman
18-12-2007 @ 13:12 | Δεν είναι τα ρήματα που ξεσκίζουν την όραση ή την ακοή
Τα ουσιαστικά είναι... "τα περιέχοντα περιεχόμενον"
Φίλε Γιάννη, το νόημα σε κάθε τι, ακόμη και στην ίδια την ύπαρξη
είναι μια μακράν μεταβαλλόμενη υπόθεση και τελικά, δεν ξέρω κι αν υπάρχει.
Οι ποιητές συνηθίζουν να εξεγείρονται με λέξεις αιχμηρές, να λαβώνουν, να ζέχνουν, να κουρελιάζουν... να ανατρέπουν την εντύπωση... δεν είμαι σίγουρη αν έτσι αντλείται νόημα.
Ως πειραματισμό, το αποδέχομαι | |
mikrimagissoula
18-12-2007 @ 17:44 | Είναι στο ύφος που λατρεύω...
Μια καλημέρα... ::smile.:: | |
giannisanas
19-12-2007 @ 03:47 | Λοιπόν, καταρχήν σας ευχαριστώ όλους. Πιστεύω πως 'εχω το θάρρος για να κάνω τις ερωτήσεις Άρη και να δίνω σκληρές απαντήσις mavering. Περαν τούτου ιδιαιτέρως νιώθω την ανάγκη να απαντήσω στην Just όπου είναι φανερό ότι αυτός ο πειραματισμός μου δεν της άρεσε. Θά ήθελα να δώσω μερικές εξηγήσεις. Με την λέξη ρήματα εννοώ τους λόγους κι όχι το μέρος του λόγου ΄ρημα΄'. Κι όταν λέω πως ξεσκίζουν την ακοή και την όραση εννοώ πως είναι κοφτερά αλλά όχι και άνευ νοήμτος. Απαρνούνται το νόημα με το συνηθισμένο τρόπο. Αλλά επειδή δεν πιστεύ καθόλου πως είμαι καλός άνθρωπος κι έχω ζήσει στην ζωή μου σαρωτικές εμπειρίες προσπαθώ αυτό να το εκφράσω ομολογουμένως πολύ αινιγματικά μέσα από τις αντιθέσεις. Σαφώς και κάθε λέξη έχει νόημα. Η στάμνα με το νερό τι πιο αγνό αλήθεια γινεται ένας απόπατος. Και κατόπιν: Τί είμαι εγώ(και οκαθένας); Κάτι πολύτιμο σε κάτι αισχρό. Κάτι αισχρό σε κάτι πολύτιμο. Είμαι ένας τραυματισμένος όπως ένα σκισμένο βιβλίο είμαι ένας τυφλός στον κόσμο της λήθης. Ξέρω ότι η γενιά μου είναι θεϊκ'η αλλά αυτό συνυπάρχει με την ατίμωση (μια βούλα βασιλική στον εμετό των σκουπιδιών). Κι είμαι ένα σπασμένο κρανίο είμαι ένα σκοινί που κόπηκε τόσες φορές και ανγκάστηκα να το μπαλώσω.
Τώρα αν κάποιος το οικοιοποιείται αυτό η το προβάλλει γύρω του όπως λέει ο Φωτεινός σαφώς είναι δικαίωμάτου.
Έτσι τελικά οπειραματισμός αφορά το στυλ αλλά το ποίημα βρίθει ουσιαστικού νοήματας.
just κλείνοντας θέλω να σου πω ότι χαίρομαι πραγματικά για την ειλικρίνειά σου. Ακόμη και μετά τις παραπάνω εξηγήσεις μπορεί το ποίημα να μη σου αρέσει καθόλου. Η ειλικρίνεια κάνει τα καλά λόγια να έχουν αξία. Σ' ευχαριστώ | |
Maria Olsen
23-12-2007 @ 09:59 | Κανείς δεν είναι ή καλός ή κακός. Προσπαθούμε όλοι να οδηγήσουμε την ύπαρξή μας ώστε έτσι να είμαστε εμείς καλά και να μην πληγώσουμε τους γύρω μας. Αλλά πως ζεί κανείς με τον εαυτό του όταν έχει κάνει στους άλλους κακό; Δεν χρειάζεται συγχώρεση, αλλά κατανόηση. Όχι να βρείς το ήμαρτον, αλλά να βρείς την απάντηση στο ΓΙΑΤΙ. Γιατί κάτω από το κάθε τέρας υπάρχει ένας άνθρωπος όμοιος με τους άλλους ανθρώπους. Ότι κι αν έχει κάνει, όποιον κι αν έχει πληγώσει. Ένας πολύτιμος λίθος απ' τον καιρό των βασιλιάδων... | |
 |
