| |
Σαν να μετάνοιωσα μέρες που είναι είπα να το μοιραστώ μαζίσας φίλοι του stixoi.info....
[align=center]*****[/align]
Στέκομαι μπροστά στο ολοστόλιστο το δένδρο.
Το δένδρο το Χριστουγεννιάτικο.
Το μόνο που λείπει είναι τ’ άστρο το λαμπερό
Στα παιδικά μου χέρια το κρατώ και περιμένω
Ηρθε η στιγμή απάνω να το βάλω στη κορυφή
Αναδιπλώνω το σώμα ετούτο το μικρό ,στα δάκτυλα πατάω
Στα χέρια τ’ άστρο κρατώ το φωτεινό ,στην κορυφή ν΄ αφήσω
προσπαθώ μαζί με την ευχή.
Αχ! να ήμουν λιγάκι πιο ψηλό ,ευθύς αμέσως θα βαζα εκεί ψηλά τ’ άστρο.
Μια προσπάθεια ακόμα αρχίζει, πατώ τα πόδια δυνατά , οι μυς των δακτύλων σπρώχνουν κι αυτά ,ενώνονται ολες οι δυνάμεις ,σύμμαχοι μαζί με το ζεστό αίμα του κορμιού του παιδικού και να! Αυτό ήταν το άστρο είναι στη θέση του.
Μα τι??? Τι είναι αυτό που μου συμβαίνει???
Μόλις άφησα το αστέρι στη κορφή χιλιάδες αχτίδες χάιδευαν το δέντρο και μαζί κι αυτό το μικρό σώμα ,το παιδικό. Απ την κορφή ως τη ρίζα του δέντρου ,του χριστουγεννιάτικου , απ τη κορφή του κεφαλιού ως τα ακροδάκτυλα των παιδικών πελμάτων. Μια αχτίδα φωτός, μια αχτίδα ελπίδας. Η ευχή ,ευχή χιλιάδων εκατομμυρίων παιδικών ψυχών ενώθηκαν μαζί ,διαπέρασαν το κορμί μου, χύθηκαν στο πάτωμα του σπιτιού μου, ανοίξανε την πόρτα και ξεχύθηκαν στους δρόμους, ανάλαφρες απ ενοχές & τύψεις ,από αμαρτήματα γονέων ,αφέθηκαν στην θεϊκή δύναμη του αγέρα κι απλώθηκαν στα πέρατα του κόσμου. Τίποτα δεν τις σταματούσε, περνούσαν τοίχους σαν να μην υπήρχαν ,διαπερνούσαν θεόρατα βουνά διέσχισαν θάλασσες , προσπέρασαν γλώσσες κι έθιμα του κόσμου και τρύπωσαν σε κάθε καρδιά ενήλικα.
Την μια Ευχή, την παιδική Ευχή ,στις πλάτες κουβαλούσαν οι αχτίδες του φωτός
Του αστρου αυτού του μαγικού του δέντρου του χριστουγεννιάτικου.
Την μια Ευχή , την παιδική αφήναν στην ψυχή κάθε ανθρώπου ενήλικα πάνω στη γή.
Ειρήνη ,Αγάπη Ναι!!! Μίσος πόλεμος και πείνα Όχι!!!.
Μα πάνω απ όλα αγκαλιά .
Αγκαλιάστε ενήλικες όλα τα παιδιά του κόσμου …χωρίς διακρίσεις ….χωρίς δισταγμό …χωρίς ενοχές … Ανοίξτε τα χέρια σας κι απλόχερα χαρίστε την αγκαλιά σας στο μελλον του πλανήτη ,στο μέλλον των αστεριών …Μια Αγκαλιά για όλα τα παιδιά….
Είθε να μην είναι μόνο η μια μέρα των ΧΡΙΣΤΟΥΓΈΝΝΩΝ
ή οι δώδεκα μέρες των διακοπών τους οι μόνες στο χρόνο.
Γιατί κρυώνει μόνη μέσα στο Χειμώνα
και λιώνει με τις πρώτες ζέστες του Μάρτη
και είναι λειψή
η καρδιά των παιδικών ψυχών τον υπόλοιπο χρόνο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
