stixoi.info: Το δέντρο της ποιήσεως

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131210 Τραγούδια, 269570 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το δέντρο της ποιήσεως

Το δέντρο της ποιήσεως
μεγαλωσέ μας στον ωκεανό του αίματος.
Υπάρχει κι αίμα στεγνό κι αόρατο.
Όπως υπάρχουν άθαφτοι νεκροί κι ανώνυμοι βασανισμένοι.
Κείνα τα μεγάλα του πολέμου
και τα οράματα τα θεία
κι η πείνα: αγκωνιές περασμένων εποχών-
-ένθε και οι ήρωες και της ποιήσεως το στέμμα.
Μα τούτα δω τα τωρινά
μοσχοβολάνε χημικά αρώματα κι όχι γαζία
τα πόδια μας δεν αφήνουν το σχήμα τους
πάνω στην άσφαλτο όπως άλλοτε στο χώμα
και τα παιδιά θρέφονται με γαλα κονσέρβα
κι όχι από βυζί.
Σαν μεγαλώσουν βγάζουν μεροκάματο
στις οθόνες κι όχι στις αλάνες
κι οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν
από βόλια αλλά από κατάθλιψη.
Μπορούμε το λοιπόν να ανιούμε.
Μπορούμε να κατασκευάζουμε στίχους
και να κατασκευάζουμε ενοχές
όπως κατασκευάζουμε παιγνίδια.
Μπορούμε να παραληρούμε
να εθελοτυφλούμε να ματαιωνόμαστε.
Κι οι ποιητές μας κάθονται με κομμένα χέρια
μπρος σ' ένα πληκτρολόγιο. Για τι να μιλήσουν;
Κι ο ουρανός και η γη δυο ξένοι.
Οι τρέντυ ανησυχίες μας δεν επαρκούν
κι η νοσταλγία δεν αποτελεί δικαίωση.
Όμορφα καμώματα έχουν οι ωραίες εποχές.
Και το αίμα αόρατο.
Για τί να μιλήσουμε;
Ο έρωτας έγινε καπρίτσιο.
Ο Θάνατος ένας εξόριστος.
Ο άνθρωπος εξόριστος.
Δεν ξέρουμε.
Και οι τυφλοί συννενοούνται με τα βλέμματα.
Μόνο εμείς δεν μπορούμε να τα πούμε ούτε με χίλιες λέξεις.
Ακούμε την κενότητα του ραδιοφώνου
την παρωδία της τηλεόρασης
την απουσία του λόγου
και ξεχάσαμε να μιλάμε
όπως ξεχάσαμε να περπατάμε
να ρευόμαστε και ν' αγαπάμε.
Από τις λέξεις έμεινε μόνο το κουκούλι τους.
Χρειαζόμαστε περισσότερα διεγερτικά.
Τελικά θα χύνουμε μόνο με το θάνατο.
Τι χρειαζόμαστε αλήθεια;
Το δέντρο της ποιήσεώς μας
μεγάλωσε σαν ένα βουβάλι πόνος.
Πάνω απ' την κοινότοπη μέρα
ακούγονται οι κραυγές μας
μισές κι ανέσωστες
όπως εμείς.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 9 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

ΛΕΩΝ53 24-12-2007 @ 02:16	Χειμαρρώδης ποίηση. Πόση αλήθεια κρύβουν οι υπέροχοι στίχοι σου!!!!! ::theos.:: ::xmas.::
Helene52 24-12-2007 @ 02:19	Πολύ πολύ ωραίο ::up.:: Την καλημέρα μου και Χρόνια Πολλά ::hug.:: ::xmas.::
giannisanas 24-12-2007 @ 02:34	Παντελή με χαροποει ιδιαίτερα αυτό που λές ότι έκτός από πόνο γεννούν ανακούφιση αυτές οι περιγραφές - κραυγές γιατί πάντα ανααρρωτιέμαι για το νόημα της πράξης μου. Αν λειτουργούν ομοιοπαθητικά και λυτρωτικά αυτό είναι ήδη μια μικρή δικαίωση
Ναταλία... 24-12-2007 @ 03:20	κι οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν από βόλια αλλά από κατάθλιψη. μεγάλη αλήθεια εβγαλες σ΄αυτό σου το ποιήμα ::yes.:: ::xmas.:: χρόνια πολλά
dearDarkness 24-12-2007 @ 04:27	Το πιο όμορφο που έχω διαβάσει εδώ και δύο μέρες...Χρόνια πολλά.
Aris4 24-12-2007 @ 04:28	Νομιζουμε πως τα ξερουμε αλλα καλο ειναι να ακους καποιον να τα βροντοφωναζει !!!!! Καλημερα Γιαννη μου , καλες γιορτες ::xmas.::
balistreri 24-12-2007 @ 08:24	κι εγώ ο ξυλοκόπος... ::razz2.::
name_dsp 26-12-2007 @ 00:09	Συμφωνώ με όσα γράφεις! 'Ομορφη απόδοση! Καλημέρα! ::xmas.::
giannisanas 26-12-2007 @ 03:12	σας ευχαριστώ πολύ

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο