| |
(Γραμμένο, πριν πολλά- πολλά χρόνια, το αφιερώνω, στα φανταράκια μας, που ΄τούτες τις γιορτινές μέρες, συνεχίζουν να "φυλάνε Θερμοπύλες")
[B]ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ[/B]
Φεύγαν τα καμιόνια βιαστικά,
άδειασαν τα κέντρα απ΄τους θαμώνες,
κίναγαν για τα γερμανικά,
οι φαντάροι στους παλιούς στρατώνες.
Διάβασε το γράμμα της ξανά,
λόγια τυπικά, χωρίς συμπόνοια.
Τ’ όνομά της ψέλισε βραχνά,
κι η ψυχή του γέμισε με χιόνια.
(Ρ1)
Νύχτα και Δεκέμβρης στη σκοπιά,
Άναψε τα φώτα το φεγγάρι.
Σκάλωνε ο αγέρας στα γιαπιά,
Κι έπιασε να κλαίει το παλικάρι.
Πιάσανε κουβέντα στο Θεό,
έξω απ’ την ταβέρνα οι μεθυσμένοι.
Τέλειωσε τη βάρδια η Ζωζώ,
μέτραγαν τα φράγκα οι βολεμένοι.
Άρχισε βουβά μια προσευχή,
«να ταν ένα Όνειρο και μόνο,
πάρε μου απόψε την ψυχή,
δεν αντέχω Θεέ μου, τόσο πόνο».
(Ρ2)
Νύχτα και Δεκέμβρης στη σκοπιά,
Κι ένας ουρανός παραπονιάρης.
Κλαίει και βλαστημάει, στην παγωνιά,
Κλαίει στο τζουκ μποξ, κι ο Βαμβακάρης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
