| |
| | Σαν αντικρίζω το σχολειό-e- |  | | |
Σαν αντικρίζω το σχολειό
λαμπρό στολίδι στο χωριό,
τα χρόνια τα ανέμελα
περνούν από μπροστά μου
Και η φωνή απ την ψυχή
μες την αυλή με προσκαλεί,
να ξαναζήσω σαν παιδί
τα χρόνια τα παλιά μου
θέλω να τρέξω, να χαρώ
και κάθε έγνοια που ζω,
στο σκάμμα του να θάψω
να παίξω στη μεγάλη αυλή
και θύμησες που μείναν κεί,
να μη τις προσπεράσω
Θε να φωνάξω δυνατά
μ ακροατές μου τα πουλιά,
πως πάλι ξαναγύρισα
την πόρτα του ν ανοίξω
και μ όλους τους συμμαθητές
πάνω στον πίνακα του χθες,
να γράψω ανεξίτηλα
«δεν θα σε λησμονήσω»
Marakos
ΥΓ πρίν απο τρία χρόνια,μια καλή μου φίλη που φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Γεωργιτσίου Λακωνιας,μου ζήτησε να γράψω ένα ποίημα για το Σχολείο της,επ ευκαιρία μιας εκδήλωση συνάντησης των μαθητών που φοίτησαν σ αυτό το 1970
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
medo
30-12-2007 @ 08:05 | Πολύ καλό, πολύ νοσταλγικό με απαλά ωραία χρώματα. | | Γιαννης Στιχακης
30-12-2007 @ 08:08 | Μάριε να ήξερες … πως με ταξίδεψες !!!
Σ ’ ευχαριστώ !!!
| | Α.Ε. ΕΠΕ
30-12-2007 @ 08:51 | ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ, ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΟ, ΥΠΕΡΟΧΟ!!! ::love.:: | | Helene52
30-12-2007 @ 13:10 | Πάρα πολύ όμορφο ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
