| |
[align=center]19/03/2007
Κάποιες φορές αναρωτιέμαι τι σημαίνει να ερωτεύεσαι...
Πριν πολλά χρόνια,εκείνες τις παιδικές νύχτες,που αρχίζεις να ανακαλύπτεις το εαυτό σου,έρχονται τα ερωτήματα και χτυπιούνται μπροστά στα μάτια σου.
Έτσι έπαθα και εγώ...Αρκετά ευαίσθητος,ντροπή των Υδροχόων σαν να λέμε,άρχισα στο παιδικό μυαλό μου να πλάθω μια μυσταγωγία.Την ονόμασα έρωτα.Φαντάζομαι κάπου εκεί ξεκίνησαν όλα.
Άρχισα να φτιάχνω το ιδανικό μου.Αρχικά εμφανισιακά...Όχι όμως μόνο από άποψη ομορφιας..Όχι..Αυτό θα ήταν εύκολο και γήινο.Έφτιαχνα σιγά σιγά εκείνη την κοπέλα,που θα την έψαχνα παντού.Σε όλα τα πρόσωπα,σε όλα τα μέρη.Εκείνη την κοπέλα,που αρχικά δεν θα είχε όνομα ή καλύτερα θα είχε όλα τα ονόματα.Εκείνη την κοπέλα που θα ερχόταν στο μυαλό μου ακούγοντας κάποιο τραγούδι,διαβάζοντας ένα ποίημα,όσα χρόνια και αν είχαν περάσει από την έναρξη εκείνης της μυσταγωγίας.
Ο καιρός περνούσε,εγώ μεγάλωνα, ενώ, η παιδική αθώοτητα πάσχιζε να κρατηθεί ανέγγιχτη από τον χρόνο,τις νέες απόψεις και γενικά αυτό που λέμε ωρίμανση.
Γνωριμίες πολλές...Σχολικοί "έρωτες",καλοκαιρινοί "έρωτες",άρχισαν να παρελάυνουν από τα μάτια μου.Ενθουσιασμός στο φουλ και μια αίσθηση ότι κάθε τι που έβρισκα ήταν και αυτό που έψαχνα.
Μπροστά σε αυτή την πρόκληση η καρδιά πήρε θέση.Δεν θα άφηνε το μυαλό,αλλά και τις φιλικές συμβουλές στύλ "greek lover",να τις χαλάσουν την μυσταγωγία της και τον δεσμό που είχαμε φτιάξει μαζί,εκείνο το Αυγουστιάτικο βράδυ.
Άρχισε λοιπόν να τεστάρει κάθε τι που θεωρούσα "έρωτα".
Όμως δεν ήταν συνηθισμένο τεστ...Η καρδιά είναι ρομαντική,και έτσι αποφάσισε να δοθεί για να διαπιστώσει αν η εκάστοτε κοπέλα ήταν αυτό που έψαχνα.
Μαχόταν τις δυσκολίες με ανιδιοτέλεια,δεν υπέκυπτε σε συμβουλές ούτε σε εμπειρίες άλλων.
Είχε έρθει η στιγμή να βρεί το ιδανικό της.Και το ιδανικό φίλοι και φίλες είναι ένα,άρα δεν υπόκειται σε καμμία σύγκριση.Ούτε με προσωπικές αλλά ούτε και με εμπείριες άλλων.Κανένα τσουβάλιασμα και καμμία γενίκευση δεν την άγγιξαν.Εκείνη είχε αποφασίσει να πολεμήσει.
Τότε ήρθε αντιμέτωπη με μια οδυνηρή διαπίστωση,πως οι απόψεις της είναι από άλλους καιρούς.
Πίκρα,αναπάντητα γιατί,έρχοταν με τα χρόνια κάθε φορά που αισθανόμουν την κορόιδια και την εκμετάλευση (συναισθηματική).
Θλίψη,κάθε φορά που άκουγα για το ποιοί άντρες "ρίχνουν" κοπέλες.
Οργή,κάθε φορά που οι φίλοι και οι γνωστοί έλεγαν αυτό το διαολεμένο "στα έλεγα".
Ναι,μου τα έλεγαν...Ε και; Αφού έψαχνα κάτι ιδιαίτερο.Αν δεν ρισκάρεις δεν κερδίζεις...
Γιατί φίλοι μου,έρωτας πραγματικός είναι να παραδίδεις την καρδιά σου σε ένα άλλο άτομο και να ΝΙΩΘΕΙΣ την ασφάλεια ότι θα την μεταχειριστεί καλύτερα από ότι εσύ.
Άρα πρέπει να δώσεις καρδιά,με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η πραγματικότητα όμως πολλές φορές προσγειώνει απότομα.Εσύ και πάλι δίνεις μια όμως,και πετάς ακόμα πιο ψηλά.Και πέφτεις πιο δυνατά,και φτου και απ'την αρχή.
Έτσι περνούσε ο καιρός..Πολλές φορές,δεν το κρύβω,με γονάτισαν κάποιες καταστάσεις.
Με γονάτισαν τόσο επώδυνα που έπιανα τον εαυτό μου να λέει "μην σηκωθείς,κάνε το με τον εύκολο τρόπο όπως οι πολλοί".
Με γονάτισαν,ναι...Σκεφτόμουν πως δεν είμαι ο θεματοφύλακας του έρωτα...Ας παίξω και εγώ,με τους ίδιους κανόνες....
Το προσπάθησα..Αλλά όσο πιο πολύ "απέδιδε",τόσο πιο πολύ ένιωθα κενός.Πετύχαινε....Αυτό σήμαινε πως ήμουν τόσο καιρό ουτοπικός και λανθασμένος.Πως είχαν δίκιο οι "άλλοι"...
Νευρίασα...Ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Νοέμβρη,με τον αέρα της Τεργέστης να επίτιθεται,εγώ έκανα μια βόλτα να τα βρω μαζί μου,περιφρονώντας τον επιδεικτικά.
Πήρα ξανά θάρρος....Να πολεμάς γιαυτό που ονόμασες έρωτα και αγάπη,για κείνο το κορίτσι που είχε όλα τα ονόματα,και να νικήσεις θα ήταν το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο.Το να χάσεις,θα ήταν το δεύτερο πιο όμορφο πράγμα,έστω και αν μείνεις μόνος για πάντα.
Απομάκρυνα λοιπόν την "επιτυχία" μου που προέκυψε από την άλλη μέθοδο,και έμεινα ξανά μόνος να προσμένω...Πέρασαν και άλλοι μήνες,αλλά τίποτα....Τώρα βέβαια ήμουν πιο προσεκτικός...
Όμως ως άνθρωπος,αισθάνθηκα αυτό που λέμε συναισθηματική μοναξιά...Ακόμα και η καρδιά,αρωγός τόσο καιρό,άρχισε να κουράζεται...Να απογοητεύεται....
Και τότε έγινε η έκπληξη...Θέλετε τύχη; Μοίρα; Σωστό timming; Πείτε το όπως θέλετε.
Αλλά εμφανίστηκε ένα πρόσωπο,που ουδέποτε φαντάστηκα ότι θα ερχόταν.
Κάθε μέρα που περνούσε με κέρδιζε...Γιατί δεν έλεγε αυτά που ήθελα να ακούσω....Όχι.. Έλεγε αυτά που ετοιμαζόμουν να πω!!!!!
Μετά από τόσο καιρό,άκουγα από αυτό το πλάσμα εμένα. Οι ελπίδες μου γίνονταν εικόνες από τα λόγια ενός άλλου στόματος.Από τις διαπιστώσεις μιας άλλης καρδιάς...
Χαμόγελο ξανά και δυνατός σαν ατσάλι.Ξέφρενοι πανηγύρισμοι από τον εσωτερικό εαυτό μου και την καρδιά,που δεν κρατίοταν να πολεμήσει πάλι...Τώρα είναι διαφορετικά.Τώρα δεν θα κάναμε προέλαση.Τώρα θα είχαμε ένα κάστρο να υπερασπιστούμε....Είχαμε να υπερασπιστούμε το ιδανικό.......
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα...
Αυτό που θα ήθελα να πω με λίγα λόγια είναι πως αγάπη είναι να ανακαλύπτουμε τον ευατό μας μέσα σε ένα άλλο πρόσωπο.Γιαυτό την αγαπάω από σήμερα.
Είναι έυκολο να μιλάς για αγάπη,να σκέφτεσαι την αγάπη,να την εύχεσαι.Αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να την αναγνωρίσεις ακόμα και αν την έχεις μέσα στα χέρια σου.
[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
