| |
Στο ακρογιάλι κάθισα
χάμω σ' ένα βραχάκι
και το μυαλό ταξίδεψε
σε άλλο μονοπάτι.
Κορμί κυανό, ύφος μουντό
απέραντο το αίμα
και η δόλια ησυχία της
παγίδα μες το ψέμα.
Γαλήνη μπροστά μου
το κτήνος κοιμάται
ζητώ ησυχία
ειρμούς μην βαράτε.
Μα ξάφνου μια πνοή
στον ουρανό ξεχνιέται,
ξυπνάει το κτήνος
κι επάνω πετιέται.
Θεριεύει το κύμα
στ' ανέμου την πλώρη
ψηλά στο κατάρτι
ρεμβάζει μια κόρη.
Δεν προφταίνω να φύγω
κοντά της με τραβάει,
στ' άδυτα του βυθού της
σαν σβούρα με πάει.
Μα ξάφνου ξυπνάω
πολύ φοβισμένος
στη ψυχή μου ήμουνα
για ώρα εγκλωβισμένος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
