| |
Λιμνάζεις
στο υδάτινό σου το βασίλειο ξένης γης
μέχρι που είδες του καιρού το άγριο βρόχι
σε τροχιά μπήκαμε βάρβαρης φυγής
σε προσκαλέσαμε ναρθείς, μα είπες όχι
Λιμνάζεις
σε αετώματα δαρμένου ουρανού
σε ανοιγοκλείσματα χιονιού, σε νύχτα πάγου,
κι όταν σου λέμε μπες στις θάλασσες του νου
μας λες θα μπεις στις καταιγίδες του πελάγου
Λιμνάζεις
πέντε μερόνυχτα πιο κει απ' τη βροχή
κι όταν σου είπα: Σ' αγαπώ, να γίνω ανθός σου,
πήρες της νύχτας το φεγγάρι μοναχή
και στ' άλλα ξέφωτα το σκόρπιζες το φως σου
Λιμνάζεις
κι είναι μιά άρνηση που θες να τη δεχτώ,
μα εγώ στου Αρθούρου του Ρεμπώ θα μπω το πλοίο
στης ευτυχίας τα πελάγη ν' ανοιχτώ
αφού σου πω το τελευταίο μου Αντίο
03.01.08
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
