stixoi.info: Γράμμα στον Φώτη

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131513 Τραγούδια, 269620 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Γράμμα στον Φώτη

Ξέρω πως ποτέ δεν θα το πάρεις...

Αγαπητέ Φώτη...

πέρασε καιρός.
Το μαύρο σου παντελόνι και η φωτογραφία πάνω από το κρεβάτι μου είναι τα μόνα πράγματα που σε θυμίζουν...
(ΠΑΥΣΗ)Γιατί ρε Φώτη μου το 'κανες αυτό;Είναι το μόνο πράγμα που δεν θα σου συγχωσήσω ποτέ....
Ξεκολλάω την φωτογραφία σου απ' τον τοίχο με την αφιέρωση 'ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕΙ'.
Ξαπλώνω στο κρεβάτι και ανάβω τσιγάρο.
Σε κοιτάζω...Πέρνω το γυάλινο βάζο με τα λουλούδια και το πετάω...Το μυαλό μου γυρίζει.
ΓΙΑΤΙ;ουρλιάζω.ΓΙΑΤΙ;Πέρνω το αρκουδάκι που έχω πάνω στο κρεβάτι.
Το κρατάω σφιχτά,όπως τότε, που δεν πήγα στην κηδεία σου.Ναι...ναι...δεν πήγα.
Τα δάκρυα κυλάνε και μουσκεύουν το αρκουδάκι. Έπρεπε να σε είχα συγχωρέσει...Έπρεπε...
Χτυπάει το τηλέφωνο.Δεν το σηκώνω.Θα είναι πάλι η Ιοκάστη και θα θέλει να μου πει να μην στεναχωριέμαι,και πως πρέπει να σε ξεχάσω...
Μα πώς μπορούν να μου το ζητούν αυτό...;Πώς θα μπορούσα να σε ξεχάσω....;
Μια γρήγορη ματιά στο δωμάτιο...Το κινητό μου...Το πιάνω και το πετάω...Πάει η πρόσωψη....Δεν πειράζει,θα πάρω καινούργια....
Είδα την αδερφή σου,πρόσφατα.Έχει μπλέξει με τα ναρκωτικά απ' ότι άκουσα...
Όπως βλέπεις άφησες πληγές πίσω σου.
Βάζω το Don't cry των Guns 'n Roses.Moυ το τραγούδαγες,θυμάσαι;Διαβάζω τους στίχους...Τα δάκρυα με πνίγουν...
Πετάω το discman...Ανοίγει στα δύο,όπως και η καρδιά μου....Το μάτι μου πέφτει πάνω σε δύο εισητήρια...Ένα για μένα και ένα για σένα...
Αυτό ήταν όλο.Το μόνο που έμεινε είναι ένα μισοσβησμένο τσιγάρο, ένα δάκρυ πάνω στην φωτογραφία σου και μια χαμένη αγάπη....


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

stathis 09-12-2004	Πες του Αντίο, οι μοίρες αποφάσισαν και πρόσταξαν μαζί τους να μισέψει.. εμείς εδώ και να μετρηθούμε πάντα πιο λίγοι θα βγαίνουμεΔυστιχος...
annaΤi 09-12-2004	...... και να σκεφτείς, πως τα "χάνει" όλα αυτά..... ποιος θα 'πρεπε να 'ναι θυμωμένος άραγε...
MaLvI 09-12-2004	σε νιώθω..
Millie 10-12-2004	Δεν ξέρω τι πρέπει να πω ή να μη πω σε μια τέτοια περίπτωσηΤο μόνο που θα τολμούσα να ξεστομίσω είναιΚουράγιοΜόνο αυτό
Ανώνυμο σχόλιο 10-12-2004	το μονο που μπορω να σου πω με σιγουριά ειναι πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.δεν προκειται να τον ξεχάσεις οσο κ αν προσπαθήσεις απλα θα μετριάσει ο πόνος που νιώθεις τώρα.Μην του θυμώνεις δεν φταίει εκείνος.θα σου πώ και κάτι ακόμα...όσο σκληρό κ αν ακούγεται "η ζωή συνεχίζεται".οσο κ αν δεν το πιστεύεις ναι ετσι είναι.κουραγιο
Ανώνυμο σχόλιο 21-12-2004	Κάθε φορά που έρχεται ο πόνος να σ' αγγίξει... μην φοβάσαι... Στο τέλος κάτι όμορφο θα βγεί... Θυμήσου το!! -Δημήτρης-

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο