Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130972 Τραγούδια, 269503 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Άωρο δις αινιγματικό
 ενύπνιες καταστάσεις
 
Και να που δε χορταίνω
Φως
Δισυπόστατη να σε διαβάζω
και να με ραίνει μελωδικά αχός
γνωστός από παλιά συντρίμμια
Φως να με ραίνει
Κι ας καίει τ’ αρνητικό του νου
Εκεί να φλέγονται
πικρά άχρηστα μυστικά
ξέθωρα μάτια, λυγισμένα όνειρα
Αποτάσσομαι του θεού σου
Φως εναγκαλίζομαι

Σημάδι διαλεγμένο
σε τοίχο που ασβέστωνε η θλίψη
Επίμονο
Και σε προσκύνησα
Γιατί, οι καιροί ερχόμενοι
με πασουμάκι μαλακό
όχι μ’ αρβύλες και φωνές
μας ξάνθυναν τα μάτια
και ημερέψαν οι λυγμοί

Τώρα γλιστράνε μαλακά πάνω στο φως
που δε χορταίνω να ρουφώ, να με ρουφάει
και δεν μπορώ… Να!
μιας φωνής αράδα να σκαρώσω
Κι εσύ μιλάς με καταποντισμούς
Συνέπειες αθρόες
αναδιατάσσουν τα μικρά φωνήεντα
που φύλαγα στο λίκνο της αγάπης

Κάπου – κάπου
κάνε την καρδιά σου κάρβουνο
να βρίσκω πρώτη ύλη
για τη νύχτα
Και θα δωρίσω την πορφύρα
απ’ το πιο καθάριο αίμα μου
στη λιτανεία του θέρους –αν είναι νάρθει–
Καρποί σου οι λόγοι, αυτόπτες

Δεν σιγουρεύεται το φως
αστέρι μου μοναχικό
Σταχτιά τα περιγράμματα σου
Δέλεαρ τα φωνητικά σου λόγια
πάνω κι απ’ της αψίνθου τα τεχνάσματα

Των φιλιών τ’ αποτύπωμα
χαρακιά στο κορμί του χειμώνα
Να σκύψω, μια σταλιά, στον ύπνο σου
να δω την κλίση του ονείρου σου
Όσον καιρό κι αν πάρει, μύθος θα γίνει




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 34
      Στα αγαπημένα: 11
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      homeless
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
aperadosini
08-01-2008 @ 14:28
καταπληκτικο! ::smile.::
Helene52
08-01-2008 @ 14:30
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΙΟΛΟΣ
08-01-2008 @ 14:40
"Μούσα γλυκιά μου
ότι είναι να κάνεις, κάντο γρήγορα,
οι φύλακες αδημονούν
κι εγώ πια δεν φέρνω αντίσταση,
μη με κοιτάς λυπημένη
μέσα απ΄ τις γρίλιες σου,
ξεκάρφωσε τους στίχους μου
απ΄ το ταβάνι του νου σου,
τα χέρια μου λύσε
για να μπορώ να γράφω
για σένα πάντα.."

Καλή, δημιουργική κι εμπνευσμένη χρονιά Στέλλα..
Με την αγάπη μου..
::xmas.::
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
08-01-2008 @ 14:43
Συνήθως σκέπτομαι πως δεν έχει σημασία τι γράφει κάποιος αλλά το τι εννοεί πίσω από τις λέξεις.
Πάντως το απουπαρακάτου με καλύπτει.

"Κάπου – κάπου
κάνε την καρδιά σου κάρβουνο
να βρίσκω πρώτη ύλη
για τη νύχτα
Και θα δωρίσω την πορφύρα
απ’ το πιο καθάριο αίμα μου
στη λιτανεία του θέρους –αν είναι νάρθει–
Καρποί σου οι λόγοι αυτόπτες"
anthrakoryxos
08-01-2008 @ 14:45
Να σκύψω, μια σταλιά, στον ύπνο σου
να δω την κλίση του ονείρου σου
Πόσον καιρό θα πάρει, μύθος να γίνει;

Εμπνευσμένα λόγια, είναι αυτά που χαράζουν δική τους πορεία, άλλοτε κάτω απο τη γη, άλλοτε έχοντας στους βολβούς των ματιών τους το γαλάζιο του απείρου ή της θάλασσας ή αυτά που κάποιες νύχτες, στιγματισμένες απο λυγμούς που κρύφτηκαν στο στήθος, προσφέραν την σάρκα τους χωρίς αντάλλαγμα, σε όσους είχαν την ανάγκη τους.

Πανέμορφο!
MARGARITA
08-01-2008 @ 14:58
Σε πιο πλανήτη τριγύριζες απόψε και ήρθες φουριόζα να κάψεις τα εγκεφαλικά μου κύτταρα με τούτο εδώ;;;;
να σκύψω να δω λίγο από το φως σου;;;
Θαυμάσιο Στελίνα μου!
spil †
08-01-2008 @ 15:03
Η, συνεχώς απεξαρτοποιημένη, ποίησή σου, είναι συγκλονιστική ! ::love.::
tomas_to_tomari
08-01-2008 @ 15:27
nice.... ::up.::
iptamenos_gatos
08-01-2008 @ 16:22
::kiss.::
Aris4
08-01-2008 @ 18:37
Καλημερα Στελλα ::kiss.::

Ποιος ειπε ποιον ρομαντικο ειπαμε ?? ::love.::
Α.Ε. ΕΠΕ
08-01-2008 @ 21:01
Καλό αυτό της Μαργαρίτας... Σε ποιό πλανήτη τριγύριζες; Εξάρτηση η γραφή σου και λείπει, πολύ λείπει καθώς χαζεύεις στους πλανήτες που δεν φτάνω... ::love.::
foteinos
08-01-2008 @ 22:08
Των φιλιών τ’ αποτύπωμα
χαρακιά στο κορμί του χειμώνα
Να σκύψω, μια σταλιά, στον ύπνο σου
να δω την κλίση του ονείρου σου
Πόσον καιρό θα πάρει, μύθος να γίνει;.... εκπληκτική γραφή just... πολύ μου άρεσε..kisses
::love.:: ::smile.::
zentikes
08-01-2008 @ 22:11
Φως να με ραίνει
Κι ας καίει τ’ αρνητικό του νου
Εκεί να φλέγονται
πικρά άχρηστα μυστικά
ξέθωρα μάτια, λυγισμένα όνειρα
Αποτάσσομαι του θεού σου
Φως εναγκαλίζομαι

πολλες φορες το φως ειναι
πιο καταστροφικο απ το σκοταδι

παρα πολυ καλο στελλα
αλλα δεν με εκπλησει
καθε στιχος και καλυτερος ::up.:: ::theos.:: ::love.::
Spartinos
08-01-2008 @ 22:26
ΥΠΕΡΟΧΗ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ::up.:: ::yes.::
tinios
08-01-2008 @ 22:34
Υπέροχος ποιητικός λόγος, από μιά υπέροχη ποιητική ψυχή!
::up.:: ::up.::
AceOfSpades
09-01-2008 @ 00:25

... ο στάρ είναι ο καλλιτέχνης και όχι ο κριτής..ή τουλάχιστον έτσι έπρεπε να είναι...σιωπώ...U R a big star woman ...
Δήμητρα
09-01-2008 @ 00:29
Και εγώ σιωπώ μαζί με τον Γιάννη.
Σαν τί θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε δηλαδή?
Την καλημέρα μου σου αφήνω μόνο Στέλλα μου... ::love.::
Σελίνα
09-01-2008 @ 00:30
υποκλίνομαι ταπεινά ...
άφωνη ..
Βασίλης Ιωαννίδης
09-01-2008 @ 00:33
καλημερα Στέλλα μου.
την αγαπη και εκτιμηση μου!
οσο για το ποιημα συγκρατω πιοτερο
τουτο

Εκεί να φλέγονται
πικρά άχρηστα μυστικά
ξέθωρα μάτια, λυγισμένα όνειρα
Αποτάσσομαι του θεού σου
Φως εναγκαλίζομαι
::yes.::
guesswho
09-01-2008 @ 00:45
Σε διαβάζω και δε σε χορταίνω βρε Στέλλα.... ::hug.::
giannisanas
09-01-2008 @ 01:07
Εντυπωσιακή όπως πάντα...
Πάρμας
09-01-2008 @ 01:16
Σημάδι διαλεγμένο
σε τοίχο που ασβέστωνε η θλίψη
Επίμονο
Και σε προσκύνησα
Γιατί, οι καιροί ερχόμενοι
με πασουμάκι μαλακό
όχι μ’ αρβύλες και φωνές
μας ξάνθυναν τα μάτια
και ημερέψαν οι λυγμοί
..............................................

και δεν μπορώ… Να!
μιας φωνής αράδα να σκαρώσω
Κι εσύ μιλάς με καταποντισμούς
Συνέπειες αθρόες
αναδιατάσσουν τα μικρά φωνήεντα
που φύλαγα στο λίκνο της αγάπης
.................................................................

Και θα δωρίσω την πορφύρα
απ’ το πιο καθάριο αίμα μου
στη λιτανεία του θέρους –αν είναι νάρθει–
Καρποί σου οι λόγοι, αυτόπτες

Συγκλονιστικό!!!
ειρήνη
09-01-2008 @ 01:32
υπέροχο Στέλλα ..

καλή χρονιά ::smile.::
ΑΜΕLIE
09-01-2008 @ 03:08
::hug.:: ::kiss.::
ψιτ-ψιτ
09-01-2008 @ 03:21
καλο ...
καλο...
καλο...
καλο...
επαμε.. Κ Α Λ Ο!!!!!!
balistreri
09-01-2008 @ 04:51
μεθαδόνη....ΓΡΗΓΟΡΑ!!!...
ε, τώρα που πήρα την δόση μου....συμφωνώ με τους από πάνω μου...

υπνοβατείς κι εσύ ε;;; (έγραψα και για τον σπλατς που σιώπησε...έχω κι εξουσιοδόητηση και δήλωση του νόμου 105)...
silmariel
09-01-2008 @ 12:47
Κάπου – κάπου
κάνε την καρδιά σου κάρβουνο
να βρίσκω πρώτη ύλη
για τη νύχτα

εδώ απλά έμεινα.. ::oh.::
Ίμερος
09-01-2008 @ 13:56
Εγώ πάλι γιατί σκάλωσα στην πρώτη....!!!
justawoman
09-01-2008 @ 14:22
Ευχαριστώ πολύ παιδιά για την παρουσία σας και τα σχόλια... Η αύρα τους γεμίζει φως τη σελίδα

Αίολε, ξεχωριστά για ττην όμορφη μούσα σου

Καλές εμπνεύσεις ::smile.::
Adler
09-01-2008 @ 23:22
Εσύ είσαι ΦΩΣ
Καθαρό κι αυτούσιο.

Εγώ ανήκω στα ταπεινά ετερόφωτα
Όσο ζεσταίνουν, όσο θερμαίνουν οι ήλιοι, θα ισχύω
Όσο στέργουν
Τόσο.

Υ/γ. να γίνει μύθος;
Άγνεθο το μέλλον, κι άγνωρο
Και σαν δεν το ορίζεις, άδηλο.
M.is
10-01-2008 @ 00:12
Αγαλλίαση ένοιωσα..
η ατμόσφαιρα σου υπέροχη...
λυγερή
10-01-2008 @ 10:45
Όχι σχόλιο,
To δέος μου καταθέτω στην ποίηση του δημιουργήματός σου, γιατί περί δημιουργίας πρόκειται, που σε αλλοτινές διαδρομές με πάει.....
Τα σέβη μου και τον θαυμασμό μου.

http://ligery.pblogs.gr
Maria Olsen
10-01-2008 @ 12:52
Κάπου – κάπου
κάνε την καρδιά σου κάρβουνο
να βρίσκω πρώτη ύλη
για τη νύχτα

Έτσι!!! ::theos.::
Κακτίνα
10-01-2009 @ 03:21
ρε Στέλλα τι έχεις μαζέψει εδώ;
Να σκύψω, μια σταλιά, στον ύπνο σου
να δω την κλίση του ονείρου σου...επικίνδυνη...φιλιά

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο