stixoi.info: Δυο βήματα, δυο λέξεις, δυο κομμάτια

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131037 Τραγούδια, 269516 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Δυο βήματα, δυο λέξεις, δυο κομμάτια

Ξεγέννησα πολλά παιδιά κι όλα τα αγάπησα το ίδιο γιατί καθένα τους ήταν κομμάτι μου...Τούτο ευθύς εξ αρχής το λάτρεψα, ίσως να είναι ολόκληρο το παζλ...Καλησπέρα και καλό ξημέρωμα!

[/align][align=left][/B][B]"[I]Πολλές φορές δοκίμασα μέσα στην άπλα μιας γητειάς
τον σπόρο να φυτέψω της αγάπης."[/I]

[align=center]Κουλουριασμένα τα όνειρα στα κύματα κοχλάζουν την αλήθεια
πιο μισεμένα από των άνθρωπων τις δόξες,
πιο ξεχασμένα απ'της πνοής τους τη φυγή
και μέσα εκεί βλαστούν οι απαντοχές κι απλώνουν νεύρα
μέσα εκεί γεννιέται ήδη νήπιο ο Παράδεισος
μια άλλη εκδοχή-καινούρια
γι'αυτούς που θέλουν κι επιμένουν να σωθούνε...

Έξω πώς λύσσαξε ο κόσμος να με νιώσει!
Όχι πως θα γευτεί της γαλήνης μου τον πόθο
όχι πως θα αντέξει της αλήθειας μου την όψη
όχι πως θα δεχτεί τον κόσμο τον δικό μου
μα έτσι για δείγμα πως υπάρχει προορισμός,
έτσι για ένδειξη πως τάχα εμείς βαίνουμε και πάμε.
Μετρώ κάθε γιατί σαν ένα βήμα
-ο μόνος τρόπος να πηγαίνω μόνο εμπρός
μα κάθε βήμά μου σκοντάφτει σ'ένα πρέπει
κι εγώ σιχαίνομαι τον καθωσπρεπεισμό.

Να'ναι προνόμιο του νέου Ποιητή η αντίδραση;
Δεν το νομίζω! Έχω στις φλέβες μου μελάνι του Μπωτλαίρ
και στο χαρτί μου σε κρησφύγετα φωλιάζουνε οι λέξεις
σαν τα πουλιά τα αλαργινά που σ'άλλες πολιτείες ερωτεύονται κι αλλού επιστρέφουν
Έχω στη μνήμη μου μια ολάκερη αναβλύζουσα πληγή
ωσάν αυτή που ο Σεφέρης τραγουδούσε στα ταξίδιά του
με τα κατάρτια της ανάγκης του σπασμένα
Έχω σιμά μου το μουρμουρητό μιας περιρρέουσας σελήνης
γι'αυτό μπορώ κι υμνώ όπως κι ο Ρίτσος ακέραιη τη φθορά μέσα στη θλίψη.

Πόσοι στ'αλήθεια Ποιητές της νιότης μου διαβήκαν το κατώφλι
κι ωραίοι ακόμα στέκουν
γιατί ωραία προσεγγίσανε του ωραίου την ουσία!
Κι αν συντυχαίνω λόγια απρόσμενα για'σένα και για'μένα
είναι που όλα αλλάζουνε πλην των ψυχών και του Θεού
γι'αυτό και μένουν ίδια.

Τα ξυλοπάπουτσα που φόρεσε η ζωή μου πάει, λιώσανε
κι όσο κι αν θέλω δεν μπορώ να την ακούσω
Μόνο αφουγκράζομαι χτυπήματα
κάτω απ'τη μέση της ανθρώπινης καρδιάς
κι όσο ρηχά κι αν φανερώνονται τα λόγια
πάντα στη ρίζά τους κουρνιάζει κι εκεί τρέφεται ο πόνος.
Ξυπόλητη τώρα διαβαίνω της ζωής την ανεμόσκαλα
δυο βήματα μόνο και έφτασα
δυο λέξεις ακόμα και στεγνώνει η ανάσα μου...
Άλλωστε ήμουν δυο κομμάτια σε ό,τι ζούσα...

[align=right]Αθανασία Γ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 4


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

iptamenos_gatos 09-01-2008 @ 12:25	Τα ξυλοπάπουτσα που φόρεσε η ζωή μου πάει, λιώσανε κι όσο κι αν θέλω δεν μπορώ να την ακούσω Μόνο αφουγκράζομαι χτυπήματα κάτω απ'τη μέση της ανθρώπινης καρδιάς κι όσο ρηχά κι αν φανερώνονται τα λόγια πάντα στη ρίζά τους κουρνιάζει κι εκεί τρέφεται ο πόνος. Ξυπόλητη τώρα διαβαίνω της ζωής την ανεμόσκαλα δυο βήματα μόνο και έφτασα δυο λέξεις ακόμα και στεγνώνει η ανάσα μου... Άλλωστε ήμουν δυό κομμάτια σε ό,τι ζούσα σωστη
Helene52 09-01-2008 @ 12:27	::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
poetryf 09-01-2008 @ 13:06	Ιπτάμενε, το θέμα δεν είναι να είμαι σωστή το θέμα είναι το να βρει κανείς τη δική του ορθότητα κι όλοι μαζί να εντοπίσουμε και να ανιχνεύσουμε το αντικειμενικά σωστό. Ακόμα δυσκολότερο είναι αφότου το βρούμε, να ζήσουμε βάσει των δικών του κανόνων. Ελένη μου καλως σε βρήκα! Καλά να περνάς στιχο-οικογένεια και να γεννάς αβίαστα τα παιδιά σου... Σας πεθύμησα!
tomas_to_tomari 09-01-2008 @ 13:26	to poihma sou einai wraio alla den kserw se pion kosmo anaferese gt ston diko mou kosmo kaneis den lisakse na me niosei.kai o proorismos einai autos agapith mou.na enothei o kosmos olos me ta erga tou kai na dextei ths galinhs sou ton po8o dexomenos pws o kosmos o dikosou einai kai dikos tou kai pws sto prosopo tou 8a dei to prosopo ths aderfhs tou ston kosmo auto pou mazi 8a ton kanei kalitero.kai den grafoume mono gia antidrash oute kai gia na ksexorisoume.se auto 8a sunfonisw.osoi mporoun toulaxiston pragmatika na grapsoun giati egw spania borw prepi na grafoun kai 8a xrisimopoihsw ta logia tou proanafer8enta mega poihth 'grafoume gia na smiksoume ton kosmo aderfe mou'htan polu wraio.mevale se skepseis
Γιώργος_Κ 09-01-2008 @ 13:33	Πάρε δωράκι αγαπημένη ποιήτρια! ::xmas.:: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=65113
μαρίλλη 09-01-2008 @ 13:51	Μετρώ κάθε γιατί σαν ένα βήμα,ο μόνος τρόπος να πηγαίνω μόνο μπρός μα κάθε μου βήμα σκοντάφτει σ΄ένα πρέπει.... Δυο βήματα δυο λέξεις δυο κομμάτια. Καληνύχτα
Γιώργος_Κ 09-01-2008 @ 14:30	::wink.:: ....Φιλιά αγαπημένη ποιήτρια και μη χωλαίνεις τους οφθαλμούς σου! ::kiss.::
MARGARITA 09-01-2008 @ 16:20	Μπράβο σου!
Ναταλία... 09-01-2008 @ 18:54	Ξυπόλητη τώρα διαβαίνω της ζωής την ανεμόσκαλα πολύ ωραία γραφή ::up.:: ::kiss.::
MASTER 10-01-2008 @ 04:44	έχεις δίκιο...για το παζλ...!
Tikalouba 10-01-2008 @ 08:50	Αστείρευτη είσαι Αθανασία....Να σαι καλά και να μας μαγεύεις πάντα με την τόσο ξεχωριστή γραφή σου ::up.::
Νεφελοβάτης 10-01-2008 @ 14:06	Και τα λόγια καμιά φορά δε φτάνουν για να περιγράψουν τα συναισθήματα που ξυπνά το γραπτό σου... Καλό ξημέρωμα Αθανασία. ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο