| |
| | Μνήμες Σμύρνης |  | | |
Μνήμες Σμύρνης.
Χώμα ματωμένο
χάμω μη πατάς,
είναι αχνισμένο,
πώς μη με ρωτάς.
#
Καίγεται η Σμύρνη,,
χάνεται το φως,
στάχτη έχει γίνει
του Ρωμιού ο βιος.
#
Φεύγουνε καράβια,
τσούρμο προσφυγιά,
μπόγοι απομεινάρια
μες απ΄τη φωτιά,
κι όπου φύγει, φύγει,
μόνος του ο Ρωμιός,
να ΄ναι να ξεφύγει,
κι ας είναι και πνιγμός.
#
Μάτια βουρκωμένα
μέσα απ τα γιατί,
ράκη στιβαγμένα
στη καταπακτή.
#
Μπήκαν στα καίκια,
όσοι έχουν μπει,
κι όποιος δεν προλάβει,
αύριο θα χαθεί.
#
Φεύγουνε καράβια
τσούρμο προσφυγιά,
ράκη στριμωγμένα
σαν παλιά σακκιά.
#
Κι όποιος φύγει,φύγει,
θα ΄ναι τυχερός,
κι όποιος θα ξεμείνει,
σίγουρα νεκρός.
#
Θάλασσα το αίμα,
ποιός αιμορραγεί,
κύλησε σα ρέμα
κι έχουμε πνιγεί.
#
Χώμα πληγωμένο,
φως μου μη πατάς,
είναι ματωμένο,
πώς μη με ρωτάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Υπογράφω με το όνομα: Κανένας!.. | | | |
|
Helene52
11-01-2008 @ 13:44 | Ιστορικό ... πραγματικό ...φωτογραφικό ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | tinios
11-01-2008 @ 22:41 | Καταπληκτική απεικόνιση μιάς ματωμένης ιστορίας!
Ασφαλώς δεν χρειάζονται καλά λόγια για σας!
Είναι γνωστή η αξία σας ως ποιητή!
Επιτρέψτε μου να κλείσω το σχόλιο μου με ένα δικό μου στιχούργημα, σαν μιάν ελπίδα, ότι θα πραγματοποιηθεί αυτή η ευχή!
(Πως άφησες Χριστέ μου, να γίνει το κακό;
Τα μέρη τ’ αγιασμένα, να βρει θανατικό;
«Σώπασε Ρωμιοσύνη, το θαύμα δεν αργεί,
από Αγγέλου χέρι, η λευτεριά θα ρθει.
Χρόνια και να περάσουν, διακόσια και εκατό,
ο όρκος πού’χει δώσει, δεσμεύει το Θεό.
Η μέρα πια είναι κοντά, λίγο κουράγιο κάνε,
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά σου θα’ναι!») | | simela
07-03-2008 @ 10:26 | μιλάς στην καρδιά μου....
μιλάς για τους παππούδες μου.....
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
