| |
Σαν ήσουνα μικρό παιδί
ξέρω σε πίκρανα πολύ,
το κλάμα ακόμα αντηχεί....
[B]συγχώρα γιέ μου τη Ζωή.
Ο Θάνατος με καρτερεί.[/B](δις)
Από μικρός το φώναζες,
- «ερευνητής θα γίνω»
θέλω να ψάξω τη Ζωή,
το Σύμπαν, τη Διαστολή.
Κι η Εντροπία προχωρεί?
Ο Χρόνος τη ...διχάζει.
πότε την κάνει αρνητική?
καί πότε πάλι θετική?
Τί ειναι γιέ μου τα «κουάρκς»?
τα «κβάντα» και ο Βέγα?
καί μές το μυαλό σου τριγυρνούν
«χορδές» κι άλλα μοντέλα?
Ρωτώ:
[B]Ειναι Ζωή η μιά στιγμή?
ή μήπως ο Αιώνας?[/B]
Τό Άπειρο με το Μηδέν-
θυμάσαι όταν σού έλεγα
πώς όριο ειναι ΕΝΑ?
Τώρα πού η πείρα μου μιλεί
ένα σού λέω μονάχα:
[B]Γνώση,ειν’ ή ίδια η Ζωή,
κι όπως μπορείς «περπάτα».[/B]
[B]Συγχώρα γιέ μου τη Ζωή.
Ο Θάνατος μας καρτερεί.[/B]
[B]Ειμαστε σκόνη αστρική
κι όσο ζείς "περπάτα"[/B](δίς)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
