Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ίσως ποτέ
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269435 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ίσως ποτέ
 
Κάποτε θα με θυμηθείς
όταν στην ίδια μανούβρα ταλανιστείς.
Κάποτε θα με θυμηθείς
όταν, ποτίσουν τα μαλλιά σου
από τον ιδρώτα της σύγχυσης και της προσμονής
όταν οι ρυτίδες του ατέρμονου περίμενε, βαθύνουν τόσο,
όσο είναι και το βάθος του στοχασμού μου.
Σα συμβούν όλα αυτά
θα εγκαταλείψω τον ύπνο μου, και μαζί του το Όνειρο μου
και ευθύς με τρεμάμενα χέρια θα δώσω ζωή στις εικόνες που το συνέθεσαν.
Σα με προδώσει ,πάλι, η θέληση μου.
τίποτα από αυτά δε θα συμβεί,
μόνο το Όνειρο θα γίνει εφιάλτης,
και εγώ το μελανιασμένο του απόσταγμα



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Πολύ ωραίο Yanni…μ’ αρέσει όπως συνδυάζεις τις εικόνες...έχει ένα πολύ ξεχωριστό τρόπο...και είναι εντελώς...δικός σου...Να μην αφήσεις τη θέληση σου να σε προδώσει όμως ε ???...Φιλιά...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Η θέληση μπορεί να βαστάξει και να μην προδόσει, με εμάς τι γίνεται Millie? Θα σου πετάξω ένα προσφιλές (εκφραστικά εννοώ) "Δε βαριέσαι", αρκεί να σε κουρδίσει :)
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Yianni
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
…δεν ξέρω τι γίνεται ??? Πραγματικά…Yanni…κάπου κι εγώ τα «χάνω» στη διαδρομή μου και αναζητώ απαντήσεις τις οποίες όμως δεν βρίσκω...και το πιο «σπαστικό» της υπόθεσης ξέρεις ποιο είναι? Ψάχνοντας σε όλες τις ερωτήσεις σου.... απαντήσεις... και ενώ είσαι χαμένος σε κάποια στενάκια του μυαλού σου για να τις βρεις...τσουπ...έρχονται κι άλλες ερωτήσεις στο καπάκι...και έχεις τις πριν, έχεις και τις τώρα στο μυαλό σου...και ξέρεις ότι θα έχεις και τις μετά....και ψάχνεις...ψάχνεις....και κάποια στιγμή έχεις φτάσει στα πιο σκοτεινά στενάκια του μυαλού σου που «χάνεις»...το δρόμο του γυρισμού....και τότε επειδή....φοβήθηκες για λίγο ότι δ ε ν θα επιστρέψεις πίσω...τότε νομίζω ότι καταλαβαίνεις και ποιες ερωτήσεις που έχεις θέσει εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου είναι ουσιαστικές και ποίες όχι...και τις διαχωρίζεις...και βρίσκεις μια «λογική» σειρά που σε «καλύπτει»...προκειμένου «να το χάσεις τελείως» και να μπλέξεις το κόσμο του λογικού και του παραλόγου...Η ερώτησή σου λοιπόν... ακόμα... από εμένα δεν έχει απαντηθεί...τη ψάχνω...το μόνο που μπορώ να σου πω είναι...πως σίγουρα «δεν βαριόμαστε» γιατί δ ε ν έχουμε μείνει αμέτοχοι.... έχουμε βρει ένα πολύ καλό τρόπο να «ξεχνάμε» το «εμείς»...και αυτός δεν είναι άλλος από το «αριστερά» σ’ αυτά που διαβάζεις....Για ‘μένα σημαίνει ότι έχουμε ψάξει τρόπους...και αυτό μας «βοηθάει»...να «ξεχνιόμαστε» ολίγον τι...άρα...ΤΟ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ....Που θα πάει ???Φιλιά...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
…μια χαρά τα βρίσκω τα... «μεθυσμένα πατόκορφα»...χρειάζονται κ α ι αυτά στη ζωή μας...γενικά και ειδικά...Σχετικά με «τη γιορτή του Φανιστή»...τώρα...όταν ξεκίνησε σίγουρα υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος...με το πέρασμα των ετών...άραγε οι επόμενοι το κάνουν για τον ίδιο λόγο ή μήπως την έχουν δει «κάπως» σαν...κι «εμάς» και έχουν αλλάξει ολίγον τι τα δεδομένα??? Να λοιπόν ένα μικρό ερωτηματάκι που μου γεννήθηκε και πάλι...ουφ...(…μα τίποτα να μην αφήνω να πέσει κάτω???...). Εν συνεχεία...θα συμφωνήσω με τα «στενάκια του μυαλού» και όπως το έθεσες...(αν και ψιλοκόπτομαι)...Τέλος σχετικά με τα «κορδόνια»...εγώ...γι’ αυτό παίρνω περισσότερα παπούτσια με κορδόνι μπροστά αλλά...στο πλάι φερμουάρ!!! Πως με βρίσκεις???...Φιλάκια... ; ) .... Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Πως σε βρίσκω με το φερμουαρ στο πλαϊ; Ε, τώρα πλέον έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα :-P (με τα ερωτήματα, έχεις βιασύνες; ή μήπως γενικότερα; Ακόμη δεν ξεμέθυσα καλά καλά απο εχθές και τσουπ! έτοιμος ο επόμενος προβληματισμός :) Μου βάζει δύσκολα ή μήπως να ξεκινήσω απο τα απλά "σκανδιναβικά;" ) Φιλί Yianni
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
…τι να κάνω (???)…μελικά μικούλια ελωτηματάκια έχω κι εγώ (απλά γλώσσα…μπεμπέ)!!! Σοβαρά τώρα…έτσι είμαι πάντα…διερωτώμαι, αναρωτιέμαι, ψάχνομαι, αποζητώ, αναζητώ…….δ ε ν μπορώ να κάνω αλλιώς….και η αλήθεια είναι ότι δεν βρίσκω και το λόγο για να κάνω κάτι άλλο….αφού μ’ αρέσει κάτι τέτοιο εν’ τέλει…Φιλάκια… ; ) ...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
...προχώρα τότε. Απλώς, επειδή συνήθως εγώ είμαι εκείνος που ρωτά (για να μην πω που απαντά απο πάνω), τούτη η περίπτωση με ξενίζει. Τώρα συνήθισα, συνέχισε. (μη σου πω οτι θα μου λείψει κιόλα) :) Yianni
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Υ.Γ. κάνω οικονομία στα φιλιά, μην πλήξεις.
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Θα συνεχίσω...τι νόμιζες ??? Ότι δεν θα συνέχιζα ??? Εεεεεε..... ποτέ των ποτών ποτέ ω ποτέ ....μάλλον έχω παρανοήσει ολίγον σήμερα λόγω φόρτου εργασίας....Παρ’ όλα αυτά θα συνεχίσω να ερωτώ και εσύ να θυμάσαι ότι...για όλα υπάρχει η πρώτη φορά!!! Φιλί και ξανά Φιλί (αισθάνομαι τύψεις για...πριν)...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Α) Tο ανθρωπάκι που στέλνεις μου βγάζει τη γλώσσα ή μου φαίνεται ??? Β) Δεν είναι κακό να αισθάνεσαι «τύψεις»...μπορεί να μη το ξανακάνεις μετά...ότι και να είναι αυτό....3 Φιλιά....έτσι γιατί είμαι κουβαρντού σήμερα....Millie

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο