| |
| | Μακάρι |  | | | Με αφορμή κάποιες όμορφες εικόνες σε κάποια αποστολή της Millie... | | |
Μακάρι να 'μουν ποταμός, πότε να είμ' ορμητικός, πότε να γαληνεύω
μα είμ' αδύναμος,μικρός, που όλο τρέχω πίσω μπρός,τις ώρες μου παιδεύω.
Μακάρι να ήμουν αστραπή, της μπόρας βροντερή κραυγή, τη φύση ν'αναδεύω
μα είμαι μονάχα μια σιωπή που ψάχνει ν' ακούσει το γιατί και το μυαλό μπερδεύω.
Μακάρι να ήμουν ξωτικό, της νύχτας σκιά, αερικό, μακριά να ταξιδεύω
μα είμαι του νού μου το στοιχειό, σύρμα πλεγμένο, αγκαθωτό, τις σκέψεις σημαδεύω.
Μακάρι να ήμουν μια φωλιά για να ζεσταίνω τα πουλιά σαν έρχεται το κρύο
μα έχω μέσα μου θηλειά, μια κρύα άδεια αγκαλιά κι ένα τρελό θηρίο.
Μακάρι να ήμουνα φτερό που ταξιδεύει στον καιρό, ανάλαφρο και μόνο
μα είμαι σίδερο βαρύ, δεμένο μ' έχει μια πληγή και με κερνάει πόνο.
Μακάρι να ήμουν ουρανός, ατάραχος ήλιος μακρινός, το σύμπαν να μαθαίνω
μα είμαι πηγάδι μες στη γή που λαχταρώ να δω μια αυγή, μα κάθε πρωί πεθαίνω.
Μακάρι να ήμουνα πανί, σε βάρκα ξύλινη μικρή, να με φουσκώνει αρμύρα
μα είμαι μονάχα μια ψυχή, που δεν γνωρίζει κι απορεί τι να της γράφει η μοίρα.
Μακάρι να ήμουνα βροχή, να μπώ στη διψασμένη γή, το χώμα να υγραίνω
μα είμαι μια ασήμαντη φωνή στο άπειρο που αντηχεί για λίγο και σωπαίνω..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Νίκο...Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ κατ αρχήν για την αναφορά στ όνομά μου στο σημείωμα του δημιουργού..........Αυτό που μόλις έστειλες είναι πάαααααααααα.............ααααρα μα παααα.....αααααααρα πολύ όμορφο και δεν το λεω για να υπερβάλλω να είσαι σίγουρος (άλλωστε δεν είμαι και τόσο της υπερβολής.....)...πολύ όμορφες εικόνες και φοβερή εναλλαγή συναισθημάτων...σε κάνει να το «ζεις» και σε «ταξεδεύει»...........Μπορείς όμως από την άλλη..........και ΜΑΚΑΡΙ...να είσαι δυνατός....& μεγαλόπρεπος, που όλο τρέχεις πίσω μπρος και για τις ώρες σου παλεύεις....να είσαι μονάχα μια σιωπή, που ψάχνει ν ακούσει το γιατί, και το μυαλό σου μ αυτό να σμιλεύεις...να είσαι του νου σου το στοιχείο, σύρμα πλεγμένο, αγκαθωτό, τις σκέψεις σου να προσπαθείς να ξεμπερδεύεις...να έχεις μέσα σου θηλειά , και μια ζεστή αγκαλιά, να σε βοηθήσει να παλέψεις μ ένα τρελό θηρίο...να είσαι σίδερο βαρύ, δεμένο, να σ έχει μια πληγή αλλά να αγαπάς ακόμα κι αυτό το πόνο...να είσαι πηγάδι μες στη γή που λαχταράς να δεις μια αυγή μα κάθε πρωί να ξαναγεννιέμαι και όχι να αργοπεθαίνω...να είσαι μονάχα μια ψυχή που δεν γνωρίζει κι απορεί τι να τις γράφει η μοίρα...να είσαι μια σημαντική φωνή στο άπειρο που αντηχεί....άσχετα αν σωπαίνεις...ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΣ...ΜΑΚΑΡΙ...ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΟΛΑ ...ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΩΡΑ...Φιλική συμμετοχή...(πάνω απ όλα...)...Millie | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | ...έτσι είναι φίλε Νίκο...συμφωνώ μαζίσου...Φιλιά...Millie | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
