stixoi.info: Το τραγούδι των δρόμων

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το τραγούδι των δρόμων

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130539 Τραγούδια, 269405 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το τραγούδι των δρόμων

[color=black][font=georgia]Γυρίζω στους δρόμους δίχως σκοπό
Πίνοντας χελιδόνια και σκιές και άγουρα λουλούδια

Ας λάμπει ο καθρέφτης ουρανός
Έχω δυο νότες συντροφιά
κι ένα ψόφιο σκυλί που σέρνω ακόμη με μια σκουριασμένη αλυσίδα

Είναι το τραγούδι των δρόμων
ξεκινάει απ' της μοναξιάς την κορυφή
μυστικά φτάνει μέσα βαθειά στη ψυχή
είναι το τραγούδι των δρόμων

Καλοκαίρια με κρύα φεγγάρια
και χειμώνες με ήλιους ζεστούς
χαραμάδες ξανοίγουν , δρόμους μικρούς
εκεί πάνω, ξύλινους σταυρούς

Κι αν έχει μια χαραμάδα το ξύλινο φεγγάρι
Από κει θα περάσω και θα χαθώ
Ωχρό θηρίο σε αμάχη με το καλοκαίρι
Που παριστάνει τον άνθρωπο
Θα πάψω να ουρλιάζω
Θα πάψω να ακονίζω τα δόντια μου
Θέλω να βρω αυτούς που λιγοστεύουν
Με τα σκισμένα ρούχα
Με τα άδετα κορδόνια στα παπούτσια τους
Που τρώνε λεμόνια με τη φλούδα
δίχως να ξινίζονται ή να πικραίνονται από την άσπρη ψίχα
τους πεθαμένους αλήτες που είχαν αναποδογυρίσει νησιά στα νειάτα τους
τον πράσινο Ιησού να κλαίγει μέσα σε ένα ταξί στην Ευελπίδων θα βρω
Θα τραβήξω τις πρόκες του απ’ τις παλάμες

Είναι το τραγούδι των δρόμων
ξεκινάει απ' της μοναξιάς την κορυφή
μυστικά φτάνει μέσα βαθειά στη ψυχή
είναι το τραγούδι των δρόμων

Όλοι οι άνθρωποι με μπερδεύουν
γιατί ο δρόμος μες την πόλη να οδηγεί
ιστορία μικρή του καθενός η ζωή
στον καπνό και στην πόλη θα χαθεί

Γυρίζω στους δρόμους
Περιμένω με τη σειρά μου να μπω στο καφενείο
Ο καπνός σφάζει την πέτρα
Μια ιστορία σα βάτραχος πηδάει από κρανίο σε κρανίο
Αμφίβια ιστορία
Βουλιάζει και χάνεται μες την πόλη

Δεν σε έχω δει. Ποτέ .
Δεν σε έχω αντικρίσει.
Ούτε σε φωτογραφία.
Δεν σε έχω ακούσει να μιλάς.
Δεν ξέρω τη χροιά της φωνής σου...

Σ’ ακούω
Είσαι το τραγούδι των δρόμων

Είσαι το τραγούδι των δρόμων
ξεκινάς από όσα έχουν χαθεί
από όσα έχω πονέσει κι έχω ονειρευτεί
είσαι το τραγούδι των δρόμων...

[/font][/color]

{Α}


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 13 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη

χρήστος 18-01-2008 @ 00:10	Δεν σε έχω δει. Ποτέ . Δεν σε έχω αντικρίσει. Ούτε σε φωτογραφία. Δεν σε έχω ακούσει να μιλάς. Δεν ξέρω τη χροιά της φωνής σου... πανέμορφο είναι φίλε μου, καλημέρα
επισκέπτης 18-01-2008 @ 00:17	αχ βρε Γιάννη.... πολλά σημεία του με άγγιξαν ... για τους δικούς μου ίσως λόγους... πάντως αυτούς που λιγοστεύουν κι εγώ ψάχνω τελευταία... όσο για τις πρόκες, τι να πω; αν σου πω ότι ξύπνησα σήμερα το πρωί μ' αυτό σαν σκέψη θα το πιστέψεις; πολύ, πολύ πολύ μου άρεσε...... να 'σαι καλά που νιώθεις αυτά που νιώθεις, που μιλάς όπως μιλάς... καλημέρα
Ayane_14 18-01-2008 @ 01:31	Αυτο πρεπει να το κανεις τραγουδι!Με καταλληλη μουσικη πιστευω θα ταν γαματο! ::up.:: ::wink.:: ::up.::
MARGARITA 18-01-2008 @ 01:49	Λιγοστεύω χορτασμένη....έχω ακούσει το τραγούδι των δρόμων...φιλιά σου πρίγκηπα και μια ::hug.::
Αστεροτρόπιο (Jeny) 18-01-2008 @ 01:51	Στο λεμόνι μπορώ να βάλω αλάτι; Μόλις μου έριξες την πίεση... Αγριολυπημένα με άγγιξε. ΥΓ. Δέχεστε καθυστερημένα χρόνια πολλά για τη γιορτή σας; και καλή χρονιά με πολλές χαραμάδες. ::smile.::
ivikos 18-01-2008 @ 01:52	τους πεθαμένους αλήτες που είχαν αναποδογυρίσει νησιά στα νειάτα τους ....τον πράσινο Ιησού να κλαίγει μέσα σε ένα ταξί στην Ευελπίδων θα βρω Θα τραβήξω τις πρόκες του απ’ τις παλάμες..... Φανταστικός φίλε μου να 'σαι καλά ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ 18-01-2008 @ 02:08	μετά να πίνεις μια σόδα κάποτε που το έκανα κι εγώ μια φτερούγα λεμονιού μου κάθησε στο λαιμό και ναι. Μετά από τόση σταύρωση ο Χριστός είναι παναθηναϊκός
Antigoni 18-01-2008 @ 03:00	Γιαννη μου πραγματικα πολυ ομορφο με μη προβλεψιμους στοιχους...Καλημερα ::blush.::
Δήμητρα 18-01-2008 @ 03:07	Σ'ακούω... Καλημέρες!
balistreri 18-01-2008 @ 03:10	τα χελιδόνια πως πίνονται;;; ::huh.:: ... σαν τους μπάφους;;;; τα ανάβεις στην ουρά και τα καπνίζεις απ’ την μύτη;;;; ::yes.::
justawoman 18-01-2008 @ 05:11	Την πέμπτη φορά που το διάβασα παρέδωσα τα όπλα μου... Δυό ζευγάρια μάτια, ένα κομμάτι κάρβουνο κι ένα ρολό στρατζόχαρτο κιτρινισμένο απ' τους αιώνες "Ούτε λέξη ζώσα"
velico 18-01-2008 @ 14:21	Κι αν έχει μια χαραμάδα το ξύλινο φεγγάρι Από κει θα περάσω και θα χαθώ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Maria Olsen 19-01-2008 @ 00:30	Έγραψες πάλι ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο