Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: τα Δαρδανέλια της Γιαγιάς
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130672 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 τα Δαρδανέλια της Γιαγιάς
 στη μνήμη της γιαγιάς μου που μου δίδαξε τί ειναι πονος
 
[I]η Γιαγια ΦΡΟΣΩ[/I]
Οταν η μνήμη μου ακουμπά τίς ρίζες πούχω στην καρδιά.
Θαρρώ πώς ειναι μύθος!

Δέν ήξερε γράμματα η γιαγιά όταν με έπαιρνε αγκαλιά
γλυκά να με κοιμήσει.
Μόν’ τη ζωή της να μιλά τής άρεσε καμμία φορά να λέει
Σα παραμύθι.

Έλλογος μύθος φοβερός αυτός που θα ιστορίσω!
Ειν’της ζωής της ο καημός! Πώς άντεξε στ’αλήθεια?

Αρχίζει τώρα να μιλά καί γώ λαγοκοιμάμαι........

[I]-«Ημουνα Νιά στά δεκαεννιά σά βρέθηκα στη Βάρνα,
Απ’τ’Ορτάκιοϊ ομήρους σήκωσαν,δώδεκα νοματέους,
Μαζί ο πρώτος άντρα μου, μαζί κι ο αδελφό μου.[/I]

[I]Τον Άντρα,Μού τον σκότωσαν στό δρόμο γιά τη Βάρνα,
Κ’ύστερα τ’Αδελφάκι μου, το κάψαν στον ασβέστη.

Κομιτατζήδες Βούλγαροι. -Φωτιά που να τούς κάψει!!»[/I]

«Μη κλαίς μωρέ γιαγιά και μη στενοχωριέσαι
αφού ξανά παντρεύτηκες και έχεις τον παππού μου.»

[I]-«Δεν ειναι τούτα γιόκα μου τα βάσανα που κλαίω
Αλλο καημό μες το μυαλό βαστάω και πεθαίνω.»[/I]

-«Μη τα θυμάσαι βρέ γιαγιά, δε θέλω παραμύθι.»

[I]«Ετούτο γιέ μου μόνο θα σου πώ γιατί μου κάνει καί καλό,
σα το θυμάμαι και θρηνώ,
λίγο το βάρος φεύγει.»[/I]

[I]-....«Στη Βάρνα μόνη έζησα κοντά στούς δέκα μήνες.
Όταν με τό τζιέρι μ’ βρέθηκα μόνη εγώ κι οι μνήμες.

Βαπόρι έφτασε εδώ,ομηρους γιά να πάρει,
Βασίλη είπα θα το πώ όταν θα φθάσω στο χωριό,
καί μπήκα γιά το γυρισμό»[/I]

[B][I].....Σφυράει μιά,σφυράει δύο,βουήζει η τζημινιέρα
καί το βαπόρι ξεκινά να βγεί στά Δαρδανέλια.
Κόσμος? Πολύς ,πάρα πολύς.Ο ένας πά στον άλλο.

Προορισμοί μονάχα δυό,Καβάλα, Σαλονίκη.

Στήν αγκαλιά το γιό βαστό λιγάκι ν’αποκοιμηθώ.
.....Τί ήθελα τον ύπνο αυτό?Κόμμάτια είμαι πιά στά δυό.

Ξυπνάω με μιάς καί τι να δώ?
Τ’αγόρι μου το ακριβό στην αγκαλιά που το βαστώ
Αλί καί πάλι τρίς αλί δέν αναπνέει, ειναι νεκρό!»

«Τούτο το παραμύθι γιέ μου εγώ μονάχα έχω να σου πώ,
οτι στο πέλαγο το μακρυνό -ήταν διαταγή-
με πόνο γοερό
στα Δαρδανέλια,τό σπλάχνο μου πετώ»[/I][/B]


παραλλαγή:
[B][I][B]στα Δαρδανέλια ,τη μισή ζωή μου την κρατώ.[/B][/I][/B]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 21
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Γεγονότα - Ιστορία - Μυθολογία
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Αγαπάς; ....εισαι ότι θέλεις
 
Helene52
19-01-2008 @ 15:52
::angel.:: ::yes.:: ::theos.::
kleisto parathyro
19-01-2008 @ 16:11
ευχαριστώ σε.
Ναταλία...
19-01-2008 @ 21:23
Ξυπνάω με μιάς καί τι να δώ?
Τ’αγόρι μου το ακριβό στην αγκαλιά που το βαστώ
Αλί καί πάλι τρίς αλί δέν αναπνέει, ειναι νεκρό!»

Δεν υπάρχει για μια γυναίκα μεγαλήτερος πόνος απο αυτόν
όλοι οι άλλοι ειναι μυδενικό μπροστα σ΄αυτον ::cry.:: ::sad.:: ::theos.::
Γιώργος_Κ
19-01-2008 @ 22:42
Να ζήσεις να τη θυμάσαι! Τέτοιοι άνθρωποι είναι που μας έκαναν ζωντανούς! ::yes.::
CHЯISTOS P
19-01-2008 @ 23:07
Συγκλονιστικές στιγμές και βιώματα φοβερά περιγράφεις...
Και ο τρόπος της αφήγησής σου δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερος...

Την καλημέρα μου !
kleisto parathyro
19-01-2008 @ 23:59
ευχαριστώ σας.
Ειν' άλλο να τ'ακούς παιδί κι άλλο να το διαβάζεις
Giasemi
20-01-2008 @ 01:26
::cry.:: ::angel.:: ::up.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
20-01-2008 @ 01:29
Όχι, δεν είναι άλλο να το διαβάσεις. Ήταν συγκλονιστικό.
kleisto parathyro
20-01-2008 @ 01:44
και πάλι..
ευχαριστώ σας.
ivikos
20-01-2008 @ 01:49
Είναι συγκλονιστικό πραγματικά
και συγκινεί
-τα πάθη των λαών, οι δυσοσμία των πολέμων-
Μπράβο σου που το ανέβασες
::up.:: ::up.:: ::up.::
kleisto parathyro
20-01-2008 @ 03:09
ρε παίδες Ελλήνων το ξέρεται ότι μ'έχεται συγκινήσει πραγματικά με τα σχόλια σας?
::yes.::
isidora
20-01-2008 @ 03:25
Φοβερό. Θυμίζει "το αμάρτημα της μητρός μου" ::angel.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
20-01-2008 @ 04:00
Aυτό το site φίλε μου, μπορεί να είναι απρόσωπο, μπορεί και να σε πληγώσουν μερικές φορές εδώ αλλά ενώ γύρω μας δεν υπάρχουν σίγουρα πολλοί άνθρωποι που να ενδιαφέρονται και να καταλαβαίνουν τα όσα σκεφτόμαστε και γράφουμε, αντιθέτως εδώ θα σε καταλαβαίνουν αμέσως όλοι τους γιατί έχουν αυτήν την επικίνδυνη ματιά του ποιητή εδώ... Ειδικά όταν ένα ποίημα δείχνει κατάθεση ψυχής είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει κανείς ότι το μοιράζεσαι και αυτό τουλάχιστον μας τιμά. Και μας συγκινεί. Αλλά ήταν και τεχνικά δοσμένο με εντυπωσιακό τρόπο.
kleisto parathyro
20-01-2008 @ 04:01
Αμα σου πώ Θεοδωρα φίλη μου ότι τόχω σκεφθεί όπως το λές?
καί κάτι πάει να μου "βγεί" καί λέω να τάνεβάσω? Γιά όλους εμάς μ'αυτή τη ματιά που λές πώς "βλέπει τ'από μέσα"...
Ανδρομάχη
20-01-2008 @ 04:03
Για ναμην επαναληφθω...
Με τον καλο μου iviko και την αγαπητη Θεοδωρα!!

Παντα αξιος!!
dragoste
20-01-2008 @ 04:11
::yes.:: Συγκινητικό...
Maria Olsen
20-01-2008 @ 04:24
Ανατρίχιασα!!!
Ισιδώρα, διαβάζεις Βιζυηνό;
Κατάθεση ψυχής όντως... Και πολλοί το σέβονται, υπάρχουν πολλές ψυχούλες στο τρελοκομείο μας (όπως άλλωστε σε όλα τα τρελοκομεία) ::hug.::
Αστρογιογγι
20-01-2008 @ 04:27
Καμμια φορα γραφω για την γιαγια μου την Σμυρνια...
μην τα ξεχνας...με την Θεοδωρα...
isidora
20-01-2008 @ 04:43
Maria Olsen: Θεωρώ τα διηγηματά του μαζί με του Ροΐδη την Πάπισσα Ιωάννα από τα καλλίτερα της ελληνικής λογοτεχνίας και σίγουρα τα καλλίτερα στον 19ο αιώνα. Μου φαίνεται πολύ καλή και η διατριβή του: Το ωραίο στον Πλωτίνο, καθώς και το λαογραφικό του κείμενο για τα διονυσιακά έθιμα στη Βιζύη την πατρίδα του που θεωρείται πια κεφάλαιο μοναδικό στην διεθνή βιβλιογραφία της λαογραφίας. ::hug.::
Maria Olsen
20-01-2008 @ 05:02
Καλά το χεις ψάξει το θέμα, εγώ μόνο λίγο τον διάβασα ::hug.::
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
22-01-2008 @ 00:58
Ευχαριστούμε για την δημιουργική σου παρουσία!
Καλή σου μέρα! ::yes.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο