| |
Σε πια βιβλία να αδράξω αναμνήσεις,
σε ποιά υπόσταση να δώσω αφορμή.
Με τι αιτία να στηρίξω τις αισθήσεις,
που διευθύνουν πια το άψυχο κορμί.
Σε πια διάφανη στοργή να δώσω τέλος,
σε πια βιτρίνα ν' αποστείλω ζεστασιά.
Σε πια σου πρόταση εγώ να βρω το σκέλος,
που αναφέρεται σε έρωτα δροσιά.
Σε ποιό μηδέν συ ξαποσταίνεις το αντίο,
σε ποιό σου άθροισμα προσθέτεις το παρόν.
Μην μετατρέπεις υποσχέσεις σε μαντείο,
για να προβλέψεις πιο θα είναι το πατρόν.
Σε ποιούς θα ρίξεις τώρα πια την αμαρτία,
σε ποιούς θα πλέξεις της ευθύνης την θηλεία.
Σαν παγοπέδιλο του νου η δυσπιστία,
όργωνε πάντα τον δικό σου τον χιονιά.
Δεν έχω άλλα να σου πω κάψε το γράμμα,
και δώσε πάλι στον βαρκάρη δύο φιλιά
Έσπασες κάθε αντοχή σ' αγάπης ράμμα,
άναψες μέσα μου του μίσους φιτιλιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
