| |
Δυο μάτια,
του πόθου δυο υγρές ελπίδες,
έχει σκοτεινιάσει
η άνοιξη πριν 'ρθει.
Γύψινα τα φύλλα,
ατέλειωτες οι σελίδες,
στέρεψε η καρδιά
και πώς να σου το πει;
Δυο φωτιές σινιάλα,
πράοι στεναγμοί,
βότσαλο η μνήμη
που άμμο φορά.
Της θάλασσας τα βάθη
τρέμει η φωνή,
πνίγεται η άκρη
κάτοχο πριν βρει.
Δυο μάτια,
παιχνίδια που'χες μάθει,
πλάι στο αγκάθι
κοιμήθηκε η αυγή.
Λίγα κρίνα
φύλαξα για σένα,
τα πρόλαβε η πένα
μ'αναπνοή γοργή.
Λίγα κρίνα
φύλαξα για σένα,
σε πρόλαβε η πένα,
σου άνηκε η γη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
